20. Niedziela zwykła (B)

Dar wciąż zadany

ks. Wacław Depo

Któż z nas tego nie wie i nie doświadcza, że tajemnica Ostatniej Wieczerzy: uobecnienia Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa pośród nas dokonuje się przez działanie Ducha Świętego. Każdy kapłan wyciągając ręce nad darami chleba i wina przyzywa ten cud słowami: „Uświęć te dary mocą Twojego Ducha, aby stały się dla nas Ciałem i Krwią naszego Pana Jezusa Chrystusa”. Ofiarujemy w tej tajemnicy Bogu Ojcu to, co On Sam nam dał: dary Jego Stworzenia: chleb i wino, które w niej mocą Ducha Świętego i słów Chrystusa stają się Jego Ciałem i Krwią. Jak podkreśla «Katechizm Kościoła Katolickiego» „Eucharystię powinniśmy pojmować jako: dziękczynienie i uwielbienie Ojca i jako pamiątkę Chrystusa i Jego ciała; jako obecność Chrystusa dzięki mocy Jego Słowa i Jego Ducha” (nr 1358).

Na płaszczyźnie wiary pierwszym darem Tajemnicy Eucharystii jest zjednoczenie z Chrystusem, który powiedział: „Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim”.

Drugim darem jest ustrzeżenie nas od grzechu, albowiem Ciało i Krew Chrystusa „są wydane za nas i za wielu na odpuszczenie grzechów”. Święty Ambroży w katechezie o sakramentach ujmuje tę prawdę następująco: „Jeśli za każdym razem Krew wylewa się na odpuszczenie grzechów, powinienem zawsze ją przyjmować, aby ciągle odpuszczała moje grzechy. Ponieważ ciągle grzeszę, powinienem zawsze mieć lekarstwo”.

Kolejnym darem Eucharystii, która wraz z sakramentem chrztu świętego jest fundamentem wiary, jest Tajemnica Kościoła. On poprzez Eucharystię odnawia się, umacnia, buduje i pogłębia jedność wierzących w Chrystusa jako Zbawiciela, tworząc jedno Ciało. Kościół sławiąc i uwielbiając Boga poprzez Eucharystię wskazuje na powiązania i odpowiedzialność za braci. Uznając i przyjmując w prawdzie Ciało i Krew Chrystusa, musimy dostrzegać Chrystusa w najbardziej potrzebujących. W homilii Świętego Jana Chryzostoma odnajdujemy tę prawdę w słowach „Znieważasz ten stół, jeśli nie uznajesz za godnego udziału w twoim pożywieniu twego brata, który był godny zasiadać przy tym samym stole Pana. Bóg uwolnił cię od wszystkich grzechów i zaprosił do Swego stołu, a ty nawet wtedy nie stałeś się bardziej miłosierny”.

W tym samym duchu prosił nas Ojciec Święty Jan Paweł II w czasie pielgrzymki do Ojczyzny w roku 1997, aby wspólny udział w Eucharystii „nie kłamał”, skoro nie będziemy skłonni zauważać brata potrzebującego pomocy. Jakże te słowa wołają o realizację – zwłaszcza wobec braci powodzian. Dlatego nasza odpowiedź wiary na dar Eucharystii jest nam wciąż zadana.