14. Niedziela zwykła (C)

Jezus jest Panem rzeczy niemożliwych!

ks. Roman Bogusław Sieroń

Początek wakacji dla jednych oznacza czas kanikuły i beztroskiego wypoczynku. Inni, tak jak przez cały rok, borykają się z chorobą, biedą i bezrobociem. Wszystkich nas niepokoją rosnąca agresja młodzieży, nieodpowiedzialność rządzących i dotkliwy brak pokoju w wielu rejonach świata.
Słowo Boże ofiarowane nam na dzisiejszą, 14. niedzielę zwykłą dobrze wpisuje się w codzienną - niełatwą - sytuację każdego człowieka. Sytuację, którą oddaje mająca prawie 40 lat - a tak aktualna - Konstytucja o Kościele w świecie współczesnym Soboru Watykańskiego II: ”Radość i nadzieja, smutek i trwoga, zwłaszcza ubogich i wszystkich cierpiących, są też radością i nadzieją, smutkiem i trwogą uczniów Chrystusowych” (KDK 1). Tak jak doświadczamy pokoju i miłosierdzia, wypływających z wiary i sakramentów Kościoła, tak spadają na nas cierpienia, trudności i problemy zasiane przez szatana i jego niewolników. Jednak gdzie wzmaga się grzech - według słów św. Pawła - tam jeszcze obficiej rozlewa sie łaska (por. Rz 5,20).

Uczniowie w dzisiejszej Ewangelii cieszą się po powrocie z misji. Musieli chyba dotrzeć do wielu serc, wielu nawrócić - skoro mówili z radością, że nawet złe duchy były im posłuszne. Ale Jezus rysuje ich przyszłość w realnych barwach, nie schlebia im, nie idealizuje życia. Słowa o szatanie spadającym jak błyskawica nie straszą, ale wskazują na istnienie realnego zła zmagającego się z dobrem. Tak jak w Księdze Izajasza, gdzie radość ery mesjańskiej przeplata się ze smutkiem niewierności narodu. Jako prorok, kaznodzieja i wychowawca ludu, Izajasz walczy o dobre obyczaje w życiu publicznym i prywatnym. Piętnuje wady panoszące się w różnych sferach społeczeństwa judzkiego, zwłaszcza pychę i zbytek, zepsucie moralne, wyzysk, niesprawiedliwość w wyrokach sądowych i w nakładaniu świadczeń publicznych, praktyki wróżbiarskie. Ten katalog grzechów i przywar wydaje nam się dziwnie znajomy i współczesny, ale taka jest kondycja człowieka każdej epoki po grzechu pierworodnym. Słaby i grzeszny, może polegać jedynie na żmudnej pracy nad sobą i nieogarnionej łasce Bożej. Może jedynie polegać na ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Panu (por. Gal 6,14). Odkupienie, a z nim nagroda życia wiecznego - to Jezusowe zapisanie imion w niebie - to pewnik pozwalający wytrwać do końca.

Jezus powiedział, że prawdziwa radość istnieje i może być jeszcze większa. Radość tych, co się trudzą, tak jak mogą, niczego pozornie nie osiągając, ale pracę swoją ofiarowują Bogu. Tak jak apostoł Sahary, Karol de Foucauld, zamordowany przez tych, których miał nawracać, autor tych pełnych nadziei słów: ”Jezus jest Panem rzeczy niemożliwych”.

W dzisiejszych czytaniach mszalnych zastanawia wielki realizm Ewangelii - Bożego Słowa. Należą do niego tajemnicze Pawłowe blizny - znaki przynależności do Chrystusa (por. Ga 6,17), jak też zatroskanie Pana o sprawy bytowe swych uczniów (por. Łk 10,7).

Ewangelia dzisiejszej niedzieli, stojącej u progu wakacji (Łk 10, 1-12. 17-20) ukazuje także cierpliwe i żmudne wychowywanie Apostołów przez Pana Jezusa. To formacja i katecheza. Grono uczniów powiększa się, to już nie tylko dwunastu Wybranych, ale siedemdziesięciu dwóch, wysłanych, aby głosić nadejście Pana, czyli Dobrą Nowinę. W tej liczbie siedemdziesięciu dwóch możemy odnaleźć każdego z nas, niezależnie od wieku, stanu czy innych różnic. Każdy chrześcijanin - katolik - uczeń czy uczennica Chrystusa swoim życiem, przykładem, świadectwem głosi żywą Ewangelię miłości, przebaczenia, ofiary lub - nie daj Boże - antyewangelię pychy i egoizmu, czyli karykaturę chrześcijaństwa. Głoszenie Ewangelii ma być oparte nie na zaufaniu środkom - potężnym i bogatym, biblijnym: trzosie, torbie, sandałom czy konwenansom, ale na gorliwej prośbie - modlitwie skierowanej do ”Pana żniwa”. Pan Jezus, wysyłając uczniów, polecił im to, co najważniejsze. Powiedział: módlcie się, a nie uczcie, przekonujcie, nawracajcie. Módlcie się, to znaczy, pozostawajcie stale z Tym, który was posyła, z Nim rozmawiajcie, Jemu powierzajcie trud walki ze złem i własną niemoc.