Liturgia oczami świeckiego

Co nam przeszkadza w sprawowaniu liturgii?

„Gdy zajaśnieje w was moja świętość, zgromadzę was ze wszystkich krajów i wyleję na was wodę czystą i będziecie obmyci z wszelkich nieprawości waszych i dam wam ducha mojego”
(Antyfona na wejście z III niedzieli Wielkiego Postu rok A)

Niestety dość rzadko możemy usłyszeć tę antyfonę, zastępuje ją pieśń na wejście śpiewana przez zgromadzenie. Jednak nic nie stoi na przeszkodzie, aby została odczytana przez lektora lub wpleciona we wprowadzenie do liturgii dnia. Jest to zmienna część Mszy św. i uwydatnia temat dzisiejszych czytań mszalnych. Poprzez symbol wody żywej, która wytryska na życie wieczne stajemy w rzeczywistości sakramentu chrztu. Ten pierwszy sakrament jest źródłem naszego uczestniczenia w sakramencie kapłaństwa powszechnego i wszelkich praw z tym związanych. Nasz udział w liturgii potwierdza Konstytucja soborowa Sacrosanctum Concilium :

„26. Czynności liturgiczne nie są prywatnymi czynnościami, lecz uroczyście sprawowanymi obrzędami Kościoła, który jest "sakramentem jedności", czyli ludem świętym, zjednoczonym i zorganizowanym pod zwierzchnictwem biskupów. Dlatego czynności liturgiczne należą do całego Ciała Kościoła, uwidaczniają je i na nie oddziałują. Poszczególnych natomiast członków dotyczą w różny sposób, stosownie do różnorodności stanów, zadań i czynnego uczestniczenia”.

Dzisiejsze refleksje mają tytuł: Co nam przeszkadza w sprawowaniu liturgii?

Na pierwszym miejscu należy wymienić pośpiech a konkretniej mówiąc brak czasu. Dotyczy to coniedzielnej liturgii a w szczególności świętowania Paschy. Znalazłem w internecie wypowiedź Katarzyny i Jana Matejko: „Doświadczenie Wielkiego Triduum Paschalnego jest dla nas szczególnym przeżyciem przechodzenia z Panem przez mękę i śmierć do chwały zmartwychwstania. Świętowanie Triduum rozpoczynamy wieczorną liturgią Wielkiego Czwartku, a kończymy nieszporami w Niedzielę Zmartwychwstania. A Jan dodaje: Nie żałuję dla Pana Boga czasu. W Wielką Noc powiedziałem: „Jezu, dla Ciebie czas nie istnieje, dla mnie tej nocy też nie będzie ważny”. I zdjąłem zegarek”.

I tak można powiedzieć, że Pan Bóg ma dla nas wieczność, a my nie możemy poświęcić dla niego kilku godzin w ciągu roku?