Małość - wielkość

Zastanawiając się nad psychiką ludzi dojść możemy do wniosku, że mimo, iż jesteśmy „ulepieni z jednej gliny”, to niejednokrotnie owa „glina” zawiera dodatki uszlachetniające, które umożliwiają wzrost ponad przeciętną, lub dodatki szkodliwe, które są przyczyną powstawania skaz – jak przy wytopie surówki, w której znajdują się pierwiastki psujące wytop. Z czego wynika nasza wielkość lub małość? To nie kwestia wzrostu wyrażonego w centymetrach, lecz naszej psychiki, naszej umiejętności zdobywania wiedzy, pogłębiania wiary, korygowania zachowań.

Każdy człowiek potrzebuje innego rodzaju bodźców, by mógł się rozwijać i wzrastać. Pytanie tylko, co rozumiemy pod pojęciem rozwoju: czy wypromowanie siebie samego w celu osiągnięcia korzyści doraźnych, czy też rozwój nie tylko intelektualny, lecz także duchowy, pogłębiający i naszą wiedzę, i naszą wiarę.

Wiara jaką jest, teoretycznie wszyscy wiemy, zaś jak ją traktujemy, jak wypełniamy jej nakazy, jak w niej żyjemy, to zupełnie odrębna i indywidualna sprawa. Jedni epatują wiarą, obnosząc się ze swoim krzyżem jak z wisiorkiem lub bransoletą, inni, traktując wiarę poważnie, przestrzegają jej zasad, przekazują je innym bez żadnego rozgłosu i oczekiwania na aplauz.

Wielkim w swej wierze był Jan Paweł II. Ten wielki człowiek był zarazem skromny, niewymagający, ale tacy jak On to jednostki. Zapytać zatem należy, co robić, by jednocześnie być i małym, i wielkim? By nie narzucać swojej osoby ani swojej ideologii innym, a jednocześnie być rozumianym i szanowanym za swoje zachowania i poglądy?

Na te pytania odpowiadają dwa cytaty z dzisiejszej liturgii Słowa: pierwszy z Księgi Mądrości Syracha: „O ile wielki jesteś, o tyle się uniżaj, a znajdziesz łaskę u Pana.” (Syr 3,18), drugi, jeszcze ważniejszy, to słowa Pana Jezusa: „Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: "Ustąp temu miejsca!"; i musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: "Przyjacielu, przesiądź się wyżej!"; i spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony».” (Łk 14,8-11)

Warto się nad nimi zastanowić.