„Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie, i miały je w obfitości” (J 10,10).

Otaczający nas ludzie są bardziej lub mniej zadowoleni z życia, z fascynujących obietnic jak i wielkich niewiadomych. Wszystko dlatego, ponieważ w różny sposób postępują na drodze swojego powołania – jedni poprzestają na poziomie minimum, inni zadowalają się przeciętnością, a pozostali realizują „wysoką miarę życia chrześcijańskiego” przez dawanie siebie innym.

Zmartwychwstały objawia się jako Pan życia, jako sprawca i źródło życia wiecznego. „On jest naszą nadzieją, jest najpiękniejszą młodością tego świata. Wszystko, czego dotknie, staje się młode, staje się nowe, napełnia się życiem” (Christus vivit 1).

Postępowanie drogą Jezusa w rodzinie, szkole i środowisku pracy, pełniąc codzienne obowiązki i w czasie odpoczynku przyczynia się do dobrego wykorzystania daru życia. I nawet wtedy, gdy czujemy się starzy z powodu smutku, urazów, lęków, wątpliwości lub porażek, On będzie przy nas, aby na nowo obdarować nas siłą i nadzieją (por. CV 2).

Promienie Miłości Zmartwychwstał Pan i żyje dziś