Druga pieśń Sługi Bożego... Bóg mnie powołał już od łona matki? Dał moim ustom wielką siłę? Jestem jego tajną bronią? Cóż, niewiele z tego nie wyszło – mówi Sługa Boga. Odepchnęli Go na krzyż – mógłby dodać. I za jedyny swój sukces uznać, że ma nagrodę u Boga. A jednak faktycznie okazał się tajną bronią Boga. Jak strzała schowana za ręką, którą można nagle wyciągnąć i naciągnąwszy szybko łuk godzić nią przeciwnika. Nie tylko sprowadził „ocalałych z Izraela”. Stał się światłością dla pogan, jego zbawienie dotarło aż do krańców ziemi....

Chrześcijanie odnoszą tę pieśń do Jezusa. On jest tym sługą Bożym. Izrael Go odepchnął na krzyż. Tylko jego część, „ocaleni” stali się Jego wiernymi uczniami. Ale Jego Ewangelia faktycznie głoszona jest po krańce ziemi. I dla wielu na całym świecie stała się najistotniejsza nadzieją....

A ja? Nie wiem czy jestem bronią Boga czy raczej niewypałem. On jeden to wie. Ale wiem też, że moje ewentualne sukcesy niekoniecznie w tym, gdzie ich szukam, gdzie się ich spodziewam. Martwię się nieraz, że „próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły”. Bóg może jednak widzieć sprawy inaczej. I widzi sens mojego życia w tym, czego ja nie dostrzegam.