Najświętszej Maryi Panny Różańcowej

„Wieczny Różaniec” został założony w Bolonii w 1635 roku, odnowiono go w Lyonie w 1858 roku. Wierni na ochotnika zgłaszali się, wyznaczając sobie godzinę dnia czy też nocy raz w roku. Założył go o. Tymoteusz Ricci. Obliczył on, że rok ma 8760 godzin. Gdyby znalazło się tylu ochotników, to różaniec byłby nieustannie odmawiany. Raz w roku odmówić różaniec to znowu nie taka wielka ofiara. Wkrótce do związku zapisało się 140 osób. Papież Urban VIII wylosował dla siebie godzinę 11 w nocy dnia 22 maja. Ten sposób odmawiania stał się tak dalece „modny”, że w samym Paryżu odmówiono wiele set tysięcy różańców w jednym tylko roku 1643.

W 1856 roku o. Augustyn Chardon (również dominikanin) wpadł na pomysł, aby zobowiązać członków „wiecznego różańca” do odmawiania go nie raz w roku, ale raz w miesiącu. Ogłosił projekt. Zgłosiło się ponad 100 000 ochotników. Wprowadził nowość, że podał 3 intencje miesięczne: różaniec w intencji nawrócenia grzeszników, za konających i za dusze w czyśćcu cierpiące.

„Żywy Różaniec”. Założyła go sługa Boża, Paulina Maria Jaricot, w Lyoniew 1926 roku. Zatwierdził go papież Grzegorz XVI w 1832 roku. Licząc się z sytuacją współczesnego człowieka, że jest on wiecznie zagoniony i zapracowany, wpadła założycielka na pomysł, aby zobowiązać członków do odmawiania jednej tylko dziesiątki różańca. Na to stać każdego, nawet najbardziej zajętego pracą chrześcijanina. Członkowie są tak zorganizowani, że razem tworzą grupy po 15 osób tak, by był przez nich odmówiony cały różaniec. Obecnie do Żywego Różańca należy kilkadziesiąt milionów członków.

Różaniec rodzin. Do pierwszej wojny światowej propagowany, szybko się przyjął w wielu krajach, zwłaszcza: w Irlandii, na Filipinach i w Ameryce Południowej. W Brazylii liczył on w naszym wieku ponad 5 milionów członków. Niemniej pięknie rozwinął się na Filipinach pod hasłem: „Rodzina zjednoczona różańcem - jest jedna”.

Krucjata pokutna. Dał jej początek franciszkanin o. Piotr Pawliczka Polak, na terenie Austrii po drugiej wojnie światowej. Związek w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku liczył obecnie 1 740 000członków w 102 krajach. Wydaje własny organ „Modlący się lud” o nakładzie 340 000egzemplarzy.

Zakony różańcowe. Obecnie istnieje kilka zgromadzeń zakonnych Matki Bożej Różańcowej. W wieku XVII powstał w Aracena (Hiszpania) pierwszy zakon kontemplacyjny tak pomyślany, aby każdy klasztor miał 15 sióstr z imieniem poszczególnych tajemnic. Siostry zobowiązywały się na podstawie reguły codziennie odmawiać różaniec wspólnie w chórze.

Różaniec w Polsce

Różaniec należał do najpopularniejszych nabożeństw w naszej Ojczyźnie. Rozpowszechniało go przede wszystkim ponad 2 000 członków zakonu św. Dominika w 166 konwentach (dane z 1772 roku), nie licząc „akcji odgórnej”, idącej z Rzymu i poprzez hierarchię polską.