Zagarniam dla siebie. Nie rozglądam się wokoło, nie dzielę. Pieniędzy? Nie tylko. Sławy, pozycji, władzy... Strzeżcie się wszelkiej chciwości – mówi Jezus. Wasze życie nie zależy od tego wszystkiego.

Nie mogę u Boga niczego kupić. Nie stać mnie na to. Ale nie muszę niczego kupować. Nie muszę płacić. Mogę po prostu wziąć. Jest mi dane. Tyle, ile potrzebuję.

A ja ciągle próbuję zatrzymać choć trochę. Na zapas. Na jutro. By być pewnym, że mam. By się uniezależnić. By nie musieć być wdzięcznym.

Bóg mnie podniósł. Obmył. To teraz muszę stanąć na własnych nogach. Zasłużyć. Najlepiej dobrymi czynami... Słowa św. Pawła są jak kubeł zimnej wody. Te dobre czyny są dla mnie przygotowane od dawna. To też jest Boży dar. Jego zgoda, bym współtworzyła dobro.

To co mam zrobić?

Błogosławieni ubodzy. Oni wiedzą, co zrobić. Wziąć za darmo to, co mi potrzebne. Przecież na mnie czeka.