Przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć (Mt 9,15).

Post jest jednym z elementów naszego chrześcijańskiego życia. Kiedy uczeń Jezusa wspomina dzień śmierci Mistrza nie powinien ucztować i świętować, unikając tego, co jest luksusem i symbolem świątecznej obfitości. Chrześcijanie zaczęli więc pościć w Wielki Piątek, jako rocznicę śmierci Jezusa na krzyżu, oraz we wszystkie piątki. Chodzi o unikanie jedzenia wystawnego, zwłaszcza mięsa dla tych, którzy ukończyli 14 rok życia.

Jeśli ktoś z uzasadnionych przyczyn (np. choroba, korzystanie z punktów zbiorowego żywienia bądź dłuższa podróż) nie może zachować wstrzemięźliwości, powinien podjąć w zamian inną formę pokuty. Można też nie jeść wcale, ograniczając się do płynów kalorycznych, w celu uniknięcia bólu głowy czy osłabienia w pracy. Spotyka się również ograniczanie jedzenia w piątek do chleba i wody. Należy jednak te praktyk pobożnościowe traktować nie jako rodzaj ślubu, lecz jako dobrowolny wybór.

Jeśli lekcję Ewangelii weźmiemy na serio i przełożymy na nasze życie to wtedy zmianie ulegnie nasze serce. Post może nam pomóc oczyścić nasze intencje, motywacje i zbliżyć się do Boga podejmowanie ciągłego wysiłku duchowego. Natomiast ci, którzy widzą sens postu, mogą go ofiarowali w intencji tych, którzy od niego odeszli bądź go odrzucają.

Myśl św. Jana Pawła II

Czyż mogą, w tym samym domu, jedni jeść do syta, podczas gdy dla ich braci i sióstr nie ma miejsca przy stole? (…) W tym wielkopostnym czasie nawrócenie serca każe nam złączyć post z modlitwą, ożywiając Bożą miłością uczynki, do których pobudzają nas wymogi sprawiedliwości wobec bliźniego.

Pytania do refleksji:

• Czy podejmuję praktykę postu?
• Czy mam w sercu pragnienie podejmowanie ciągłego wysiłku duchowego?
• Jakie znaczenie mają dla mnie drobne wyrzeczenia?