Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani w jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

Różni jesteśmy. Także w Kościele. Nie tylko na co dzień trudnimy się różnymi zajęciami, ale inne mamy temperamenty, charaktery, inne pomysły i inne wizje tego, jak najlepiej kształtować chrześcijańską duchowość. Czy ignacjańska jest lepsza od franciszkańskiej? Czy neokatechumenat jest lepszy od oazy? Lepiej czytać Nasz Dziennik czy Tygodnik Powszechny?

Można się spierać, ale trzeba pamiętać, że jednego mamy Ojca, „który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich”. Jedno jest nasze powołanie – do bycia uczniami Jezusa, do nieba –  jedna jest też nasza nadzieja. Wrogość wobec współbraci, nawet jeśli wydaje nam się, że błądzą, to straszny błąd. Jak spojrzymy sobie w niebie w oczy?

Z nauczania Jana Pawła II

Z anim znajdziemy łatwe usprawiedliwienie, zasłaniając się własnym sumieniem, powinniśmy rozważyć słowa Psalmu: „kto jednak dostrzega swoje błędy? Oczyść mnie od tych, które są skryte przede mną”. Istnieją winy, których nie dostrzegamy, ale które mimo to nie przestają nimi być, ponieważ to my nie chcieliśmy dotrzeć do światła (Veritatis splendor 63).