Nie wiedząc o tym „aniołom dali gościnę”. Przez wzgląd na Boga, który powiedział: „Nie opuszczę cię ani nie pozostawię”. Przez pamięć o głoszących nam Słowo Boże.

Naśladujcie ich wiarę…

Można też przez wzgląd na biesiadników. Na wypowiedziane od wpływem chwilowych emocji słowo. Nie przewidując konsekwencji.

Nie naśladujcie…

Jeśli nie ze względu na miłość, odpowiedzialność, wierność. Jeśli nie ze względu na chrzest i przynależność do Chrystusa, to przynajmniej z lęku przed Tym, który osądzi.

Bo nie zawsze miarą wielkości człowieka jest sukces, dotrzymanie słowa i związany z tym poklask. Częściej miarą wielkości jest umiejętność powiedzenia: przepraszam, powiedziałem jedno słowo za dużo, muszę się wycofać. Wierząc, że przed śmiechem i drwiną On „w namiocie swoim mnie ukryje (…) na skałę wydźwignie”.