Biskupi Polscy na Wielki Post 2005

Te słowa wzywające do pokuty będziemy słyszeć w świętym czasie Wielkiego Postu bardzo często. Kierując do Was ten List Pasterski, chciałbym przypomnieć najważniejsze zasady dotyczące Wielkiego Postu, aby z pożytkiem duchowym i z prawdziwą radością przeżywać Zmartwychwstanie Pana Jezusa.

1. Chwała Tobie, Słowo Boże.

Liturgia I Niedzieli Wielkiego Postu w wielkim skrócie kreśli sytuację człowieka w świecie. Najpierw przez lekturę z Księgi Rodzaju Kościół przypomina o naszych początkach i o dziedzictwie, które wraz z ludzką naturą niesiemy. Człowiek, stworzony przez Boga, został umieszczony w raju, obdarzony szczęściem. Warunkiem zatrzymania tego szczęścia, było posłuszeństwo wobec Stwórcy. Niestety, stało się inaczej. Św. Paweł w Liście do Rzymian pisze: przez nieposłuszeństwo pierwszych ludzi grzech wszedł na świat (por.: Rz 5, 12). Ewangelia natomiast ukazuje Jezusa, który podobnie jak pierwsi ludzie, został poddany pokusie szatana: Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon (Mt 4, 9). Jezus odpowiedział zdecydowanie: Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: «Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz» (Mt 4, 10). Pan Jezus uczy odważnej postawy wobec szatana. Zło należy odrzucić. Trzeba zawierzyć Panu Bogu, który pragnie ocalić swoje stworzenie. Święty Paweł w następujący sposób wyjaśnia misję Jezusa: Albowiem jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi (Rz 5, 18). Nasza historia, choć obciążona grzechem, posiada nadzieję usprawiedliwienia w posłuszeństwie Jezusa.

2. Czym jest Wielki Post?

Wielki Post, trwający 40 dni, służy przygotowaniu do obchodu Paschy. Liturgia wielkopostna przygotowuje wiernych do obchodu paschalnego misterium przez wspomnienie przyjętego chrztu i pełnienie pokuty (por.: Ogólne normy roku liturgicznego i kalendarza, nr 27). Tak więc Wielki Post nie istnieje sam dla siebie, ale jest drogą do osiągnięcia innego, ważnego dla chrześcijanina celu. W okresie Wielkiego Postu wpatrujemy się w Jezusa, który umiłowawszy swoich, do końca ich umiłował (J 13, 1), który swoim uczniom obmywał nogi (por. J 1, 4n). Wpatrujemy się w Jezusa, który przyjął własne wyniszczenie spełniając wolę Ojca. Wielki Post jest czasem poznawania Jezusa, zwłaszcza Jego posłuszeństwa Ojcu. Jest czasem poznawania Jezusa cierpiącego i umierającego na krzyżu. Dopiero poznając Jezusa możemy należycie ocenić siebie. Świętemu Piotrowi wydawało się, że zna swojego Mistrza, bo był Jego uczniem. Trzeba jednak było spotkania się z Jezusem pojmanym i poniżonym, aby Piotr wyszedłszy na zewnątrz, gorzko zapłakał (Łk 22, 62).