Biskupi Polscy na Wielki Post 2005

3. Modlitwa, post i jałmużna.

Tradycja kościelna w Polsce, wypracowała bogate formy przeżywania okresu Wielkiego Postu wyrosłe ze świętej liturgii. Jest nią modlitwa, zwłaszcza modlitwa wspólnotowa jak: nabożeństwa pasyjne, Gorzkie Żale czy nabożeństwo Drogi Krzyżowej odprawiane w kościołach parafialnych, a nawet w prywatnych domach. Bardzo pożyteczne są rekolekcje wielkopostne połączone z sakramentem pojednania.Wielki Post jest także czasem praktykowania w większym wymiarze postu, czyli dobrowolnie przyjętego umartwienia. W tym czasie nie organizujemy zabaw inich nie uczestniczymy. Oprócz piątkowej wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych, pielęgnujemy zwyczaj podejmowania dodatkowych zobowiązań pokutnych: ograniczanie posiłków, abstynencja od napojów alkoholowych i od palenia papierosów, rezygnacja ze słodyczy i innych przyjemności... Pamiętajmy jednak, że nie chodzi tylko o wytrwanie w dobrych postanowieniach przez 40 dni. Chodzi raczej o przywrócenie prawdziwie ludzkiego i Bożego charakteru naszego życia, który przez grzeszne przyzwyczajenia został naruszony, albo nawet zupełnie zniszczony.

Oprócz modlitwy i postu, bardzo ważną rolę w życiu chrześcijanina odgrywa jałmużna. Jest ona nieco dzisiaj zapomniana i sprowadzana do jakiegoś gestu, który ma doraźnie pomóc osobie potrzebującej. Tymczasem w Liturgii Kościoła czytamy: Jałmużna uwalnia od śmierci. Ona oczyszcza z każdego grzechu. Woda gasi płonący ogień a grzechy gładzi jałmużna (Resp. do Jutrzni z soboty I tygodnia Wielkiego Postu). Jakiś datek pieniężny, pomoc samotnej matce, opłacenie w szkole obiadu dla dziecka z ubogiej rodziny, przynosi o wiele więcej korzyści samemu ofiarodawcy. Pamiętajmy o ewangelicznej ubogiej wdowie, którą Pan Jezus pochwalił, ponieważ podzieliła się swoim ubóstwem (por. Mk 12, 41-44).

4. Eucharystia - darem miłosierdzia.

Rozpoczynający się Wielki Post przeżywamy w trwającym Roku Eucharystii. Boże miłosierdzie, którego oczekujemy, w Eucharystii znajduje swój pełny wyraz. W niej Chrystus przedkłada nam na nowo ofiarę spełnioną raz na zawsze na Golgocie. Choć jest w niej obecny jako zmartwychwstały, nosi znaki swej męki, której «pamiątką» jest każda Msza św., jak nam przypomina liturgia aklamacją po konsekracji: «Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie...» (por.: Mane nobiscum Domine, nr 15). Dar Eucharystii jest odpowiedzią na pokutne wołanie o miłosierdzie: Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni.

W Liście Pasterskim na rozpoczęcie Roku Eucharystii, przedstawiłem dwa zadania: zwrócić uwagę na czas i miejsce sprawowania Eucharystii oraz zadanie odbudowania poczucia wspólnoty wśród ludzi wierzących.

- Czas i miejsce sprawowania Eucharystii to czas i miejsce objawiającego się Bożego miłosierdzia. Korzystanie z sakramentów św., udział w liturgii Mszy św., słuchanie słowa Bożego, nawiedzenie Najświętszego Sakramentu, związane jest ze świątynią, z kościołem parafialnym. Trzeba dołożyć starań, aby z tego miejsca Bożego Miłosierdzia jak najpełniej korzystać. Oczywiście, miejsce sprawowania Eucharystii i innych Bożych Tajemnic, powinno być otoczone należytą troską wszystkich wiernych.