Nabożeństwo pokutno - błagalne na rozpoczęcie Wielkiego Postu

Obrzędy wstępne

1. W procesji do ołtarza niesiony jest krzyż, księga Ewangelii i naczynie z popiołem. Księgę Ewangelii umieszcza się na ambonie, obok ustawia się krzyż. Naczynie z popiołem ustawia się na ołtarzu. Kapłan udaje się na miejsce przewodniczenia. W tym czasie wszyscy wykonują odpowiednią pieśń, np. Bądź mi litości, Boże nieskończony.
2. Kapłan udaje się miejsca przewodniczenia. Po uczynieniu znaku krzyża pozdrawia obecnych:

POZDROWIENIE

Pan, który w swoim nieskończonym miłosierdziu obdarzył nas wolnością przybranych dzieci, niech będzie z wami wszystkimi.
W. I z duchem twoim.

ZACHĘTA WPROWADZAJĄCA

Kapłan lub ktoś z posługujących może przygotować wiernych do udziału w celebracji tymi lub podobnymi słowami:

Rozpoczynamy Wielki Post. Czas szczególnego działania Boga pośród nas. Czas Jego łaski. Bóg ukazuje nam swoje miłosierne oblicze i pozwala nam doświadczyć swojej obecności, aby nas oczyścić z grzechów i uczynić świadkami swojej miłości. Niech to nabożeństwo, połączone z posypaniem głów popiołem, pozwoli przeżyć spotkanie z miłującym Ojcem i będzie dla nas źródłem prawdziwego nawrócenia. Szczególną modlitwą obejmijmy polskie duchowieństwo, prosząc o wybaczenie błędów i słabości w przekazywaniu Ewangelii.

Po wezwaniu kapłana Módlmy się wszyscy przez chwilę modlą się w ciszy, po czym kapłan odmawia modlitwę:

Ojcze Święty i miłosierny, który z mocą i miłością pociągasz do siebie swoje przybrane dzieci, + uwolnij nas od pychy i stwórz w nas nowe serce, * otwarte na przyjęcie daru życia Twojego Syna. Który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków.
W. Amen

Przewodniczący lub lektor zwraca się do obecnych tymi lub podobnymi słowami:

Otwórzmy nasze serca na przyjęcie słowa Chrystusa Pana. Niech to słowo życia pozwoli nam przyznać się do grzechów i odnaleźć drogę powrotu do domu Ojca.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 5, 31-32)

Chwała Tobie, Słowo Boże

Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają.
Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia sprawiedliwych, lecz grzeszników.

Chwała Tobie, Słowo Boże

EWANGELIA (Łk 5, 27-32)

Potem przyszedł i zobaczył celnika, imieniem Lewi, siedzącego w komorze celnej. Rzekł do niego: „Pójdź za Mną!”. On zostawił wszystko i chodził za Nim.
Potem Lewi wyprawił dla Niego wielkie przyjęcie u siebie w domu; a była spora liczba celników oraz innych, którzy zasiadali z nimi do stołu. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie i mówili do Jego uczniów: „Dlaczego jecie i pijecie z celnikami i grzesznikami?” Lecz Jezus im odpowiedział: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia sprawiedliwych, lecz grzeszników”.

Oto słowo Pańskie

HOMILIA

Można wykorzystać fragmenty homilii Jana Pawła II wygłoszonej w Bazylice św. Piotra 12.03.2000 r. oraz fragmenty wyznania win Kościoła dokonanego przez Prymasa Polski kard. Józefa Glempa - 20.05.2000.