Śladami Jezusa

14. Jezus złożony do grobu.

Obmyto Cię, Jezu i owinięto w płótno. Już czas, by Twe martwe ciało spoczęło w grobie. Niech on stanie się miejscem Twego spoczynku... Zamknięto Cię, byś mógł w szarości miejsca dokonać zwycięstwa nad człowiekiem. Bo przecież nie Ty zostałeś pokonany na tej krzyżowej drodze, tylko człowiek, jego grzech! Ten sam człowiek, który olbrzymim kamieniem zastawił drogę do swojego serca. Wiem, że się Ciebie bali. Postawili przecież straż, by strzegła sztucznego ładu i porządku. Straż podwójną: rzymską i świątynną. Nawet opieczętowali grób, wiążąc zamykający go kamień ze skałą... Oddzielili Cię jak ziarno od słomy, zdeptali i wyrzucili. Nie uwierzyli, że ziarno może wzejść, rozkwitnąć, zakiełkować i zaowocować. Nie mieli nadziei. Potężny głaz ego zasłonił ich wnętrze i skamienił serce. Czy nie postępuję podobnie...? W tym miejscu w sposób szczególny dziękuję Ci, Panie, za dar wiary i nadziei! Dziękuję, że ten grób nie napawa mnie rozpaczą. Wiem, że jest miejscem powrotu do życia, ciemnością, która wiedzie do światła zmartwychwstania... Patrząc na światło świec zastanawiam się tylko, jak często pozwalam Ci na zwycięstwo w sobie? Czy nie przywalam kamieniem serca, usuwając Twe światło? Czy jestem gotowa na zmartwychwstanie...?

Chryste złożony do grobu, obudź we mnie gotowość pójścia za Tobą!

***

Opuszczam Bazylikę Grobu Bożego. Tej wizyty tu, nie zapomnę nigdy! Tej drogi przebytej z Nim też nigdy nie zapomnę! Kroczenie z Jezusem po śladach jerozolimskiej Via Dolorosa jest czymś niesamowitym, mistycznym... Wracając do hotelu rozmyślam nad Stacją XV. Nigdzie nie jest zaznaczona, ale nie sposób jej pominąć. Wszak do niej to właśnie wszystko się sprowadza....