Chroń życie, chroń zdrowie

Z jednej strony dbamy o siebie i bliskich, chodzimy na okresowe kontrole, badania itp., itd. Z drugiej zaś strony, czując wiosenny powiew wietrzyka bądź widząc przeszkodę, którą – naszym zdaniem – jesteśmy w stanie pokonać, zawierzamy własnym osądom i ... no właśnie, następuje owo „…”, za które nierzadko przypada nam zapłacić utratą zdrowia, chorobą czy nawet kalectwem.

Dlaczego właśnie dzisiaj o tym piszę? W najbliższy piątek obchodzimy Światowy Dzień Chorego. Chorym może być każdy z nas. Oczywistym jest, że są choroby, na których wystąpienie nie mamy żadnego wpływu, ale są też takie, które powstają z naszej winy, przez naszą lekkomyślność, a czasami głupotę. Pamiętajmy też, że są pośród nas ludzie, którzy pozornie są zdrowi i zdrowo wyglądają, a mimo to w ich wnętrzu, w organizmie toczy się proces chorobowy wyniszczający ich ciało i psychikę.

Czy możemy jakoś pomóc? Oczywiście! W rozliczeniu do urzędu Skarbowego można wpisać jeden procent na fundacje czy szpitale – to ważny i dobry czyn. Ale czy zdajemy sobie sprawę z tego, jak ważna jest nasza obecność u boku chorych, i to nie tylko bliskich czy dalekich krewnych, lecz także tych mieszkających po sąsiedzku, czyli obok nas?

Światowy Dzień Chorego obchodzimy 11 lutego  w liturgiczne wspomnienie Matki Bożej z Lourdes. Główne obchody odbędą się od 9 do 11 lutego w Rzymie. W tym roku Światowy Dzień Chorego przypada w 25. rocznicę utworzenia Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Chorych i Służby Zdrowia. W swoim przesłaniu Papież Benedykt XVI w ten sposób mówi do chorych, ale także do nas wszystkich:    

„Pragnę wyrazić moją jedność z wszystkimi i z każdym z was, czując się współuczestnikiem waszych cierpień i nadziei, którymi na co dzień żyjecie w jedności z Chrystusem ukrzyżowanym i zmartwychwstałym. Niech On obdarzy was pokojem i uleczy wasze serca.

Niech razem z Nim będzie przy was Najświętsza Maryja Panna, którą z ufnością wzywamy jako Uzdrowienie chorych i Pocieszycielkę strapionych. U stóp Krzyża wypełniło się proroctwo Symeona, że Jej matczyne serce miecz przeniknie (por. Łk 2,35). Z głębi swojego cierpienia, uczestnicząc w cierpieniach Syna, Maryja stała się zdolna do przyjęcia nowej misji: być Matką Chrystusa w Jego członkach. W godzinie Krzyża, Jezus przedstawia Jej każdego ze swoich uczniów, mówiąc: „Oto syn Twój” (J 19,26-27). Matczyna troska o Syna staje się matczyną troską o każdego z nas w naszym codziennym cierpieniu.”

Czy można coś tutaj dodać? Jedynie to, że jako chrześcijanie powinniśmy ofiarowywać chorym i cierpiącym chwile radości, nieść im pomoc i wspierać ich modlitwą, a samym sobie po prostu nie szkodzić – nie grzeszyć przeciw sobie, swojemu zdrowiu.