Prawo wyboru

Wolność nam dana, wywalczona, wybłagana, pozwala wieść życie według własnych wizji, nadziei, które podlegają pewnym ograniczeniom związanym z otoczeniem, środowiskiem. Staramy się być dyspozycyjnymi w miarę potrzeb innych, otwartymi na wezwania tych, którzy o to proszą. Czy życie, które wiedziemy, nas zadowala? Czy czujemy się spełnieni?

Katolicy–chrześcijanie – kim jesteśmy? Cierpimy na różne fobie, krytykujemy sfery rządowe, ale także nie tolerujemy sąsiada za ścianą lub człowieka siedzącego obok nas w ławce w kościele. Razi nas religijność zarówno przesadna, jak i powierzchowna, ale widząc „słabe zainteresowanie religijne syna lub córki”, tłumaczymy to pracą, obowiązkami, młodością itp. Zatem z jednej strony, jak Pismo Święte głosi, drzazgę w oku bliźniego widzimy i mu to wytykamy, a z drugiej strony – belki, przywar i błędów własnych nie widzimy i nie chcemy widzieć.

Mieszkając na Śląsku psioczymy na zaniedbania całej ekonomiki i infrastruktury naszego regionu, ale równocześnie nie zauważamy tego, co wokół nas się dzieje, inwestycji, zacieśniania się więzi między ludźmi mieszkającymi tutaj. Swary i antagonizmy pośród ludzi z różnych miejsc zamieszkania to tylko czubek góry lodowej. Zaś jedność, którą powinniśmy budować, hołubić i kultywować, odnotowujemy tylko w szczególnych momentach naszej historii. A zatem kim jesteśmy, my, katolicy–chrześcijanie?

W VII Niedzielę Zwykłą Liturgia Słowa we wszystkich czytaniach wzywa nas, chrześcijan, do pracy nad sobą, do nadstawiania policzka, do zaniechania swarów, wreszcie do miłowania bliźniego i dążenia do doskonałości.

Zadam po raz trzeci pytanie: katolicy-chrześcijanie – kim jesteśmy? Nie chodzi mi przy tym o określenie przynależności do grupy, kościoła, miejscowości, lecz o wnikliwe wejrzenie w głąb sumienia i ocenę siebie samych w kontekście słów Jezusa Chrystusa: „Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski.” (Mt 5,48).

Mamy wolną wolę, mamy wolność osobistą, mamy własne dążenia i pragnienia, ale mamy też prawo wyboru i to od nas zależy, jakiego wyboru dokonamy. Karol Wojtyła w latach młodości widział zegar z napisem „Czas ucieka – wieczność czeka”, a jako papież Jan Paweł II niejednokrotnie o tym wspominał w swoich rozmowach i katechezach, On wybrał właściwie. My przecież też potrafimy, bo jesteśmy chrześcijanami–katolikami, a to nas do czegoś zobowiązuje.