Czytam Izajasza....
„Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni twego Boga. Nie będą więcej mówić o tobie «Porzucona», o krainie twej już nie powiedzą «Spustoszona». (....) Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi, i jak oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się rozraduje”.

I czytam Ewangelię...
„A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?».

Zawsze zastanawiałem się, czemu pierwszym, więc chyba bardzo istotnym, znakiem Ewangelii Jana jest sprawa tak prozaiczne jak zadbanie o to, by weselni goście mieli co pić. Ale gdy zestawiam obie te opowieści zaczynam przeczuwać. Tak, Izrael długo czekał, aż z „Porzuconej” i „Spustoszonej” stanie się „Żoną Budowniczego”. A ich zaślubiny, choć chyba nikt tego wtedy nie zauważył,  zaczęły się od tego pierwszego wydarzenia w Kanie. Jezus ze zwykłego wesela robi początek czegoś znacznie ważniejszego: znak, że Bóg poślubia swój naród, swoich wybranych. Poślubia. Czyli – jeśli pamiętam o nierozerwalności małżeństwa – bierze go już do siebie na zawsze. Na dobre i złe....

Czasami nachodzą mnie wątpliwości, czy Bóg zirytowany moimi słabościami w końcu nie odwróci się ode mnie w końcu plecami. Ale skoro obiecał miłość, na dobre i złe....

Modlitwa

Kiedy z Tobą odmawiam dialog,
kiedy tłuką Twych zasad dekalog.
Kiedy sobą Ci wielkość odbieram,
kiedy z Tobą na ustach umieram....

Chciej mnie zrozumieć, Panie, chciej mnie zrozumieć.
Chciej mnie odnaleźć w tłumie, tym ślepym tłumie.
Nie wywyższyć, nie wynieść nad poziom jak płomień,
Lecz oczyścić wiatrem i wodą świadomie.
Zła i dobra rozdzielić w sobie ciągle nie umiem. 
Idę z trudem na przeciw Tobie, chciej mnie zrozumieć.

Zła i dobra rozdzielić w sobie ciągle nie umiem. 
Idę z trudem na przeciw Tobie, chciej mnie zrozumieć.

(słowa starej piosenki)

Zdjęcie: Giotto, Wesele w Kanie Galilejskiej Wikimedia/PD