Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca (Rdz 12, 1)

Boże wezwanie skierowane do człowieka jest spotkaniem Bożej wszechmocy z wolnością ludzkiego serca. Tajemnicze zaproszenie ma charakter wyjątkowy i niepowtarzalny, dostosowany do możliwości konkretnego człowieka. To jednocześnie droga wielu niewiadomych i znaków zapytania.

W powołaniu Abrama warto dostrzec, jak człowiek odpowiada na Boże wezwanie. Słyszy Boży głos i podąża posłusznie w wyznaczonym kierunku, stając się wędrowcem. W dotknięciu łaski widać dynamizm – nie można stać w miejscu, trzeba wciąż słuchać, pytać, nie zadowalać się tym, co „już”, ale tęsknie podążać za tym, co „jeszcze nie”.

Podjęcie drogi powołania domaga się szczerego nawrócenia. Jakże aktualne jest wezwanie Pana: „Obłudniku, usuń najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka twego brata”.

MichauB Tomek Kamiński - Ty tylko mnie poprowadź