TEREBINT

Jest to nazwa palestyńskiej odmiany dębu. W Piśmie Świętym po raz pierwszy wspomina się o nim w Księdze Rodzaju (35,8) - zmarłą Deborę (piastunkę Rebeki), pochowano w pobliżu Betel pod terebintem, który odtąd zwano "Terebintem (dębem) Płaczu". Poza tym Abraham osiedlił się przy terebintach w dolinie Mamre pod Hebronem (Rdz 13,18; 14,13; 18,1).

[Różne są tłumaczenia fragmentu mówiącego o osiedleniu się Abrahama: Wulgata mówi o jego pobycie "w dolinie Mamre koło Hebronu", nie wspomina jednak o żadnych drzewach; tłumacze hebrajskiego tekstu oryginalnego piszą: "przy terebintach Mamre", zaś Septuaginta używa terminu dąb.]
Także pod terebintem Jozue wzniósł kamień dla upamiętnienia odnowienia przymierza ludu Izraela z Bogiem (Joz 24,26). Anioł Pana, który ukazał się Gedeonowi usiadł "pod terebintem" w Ofra i zlecił mu misję ocalenia Izraela (Sdz 6,11).

Ogromne terebinty to najstarsze drzewa rosnące pojedynczo w Dolnej Galilei i na pustyni Negeb. Są symbolem mocy i potęgi w surowym klimacie pustyni. (s)

(PEB - za zgodą Wydawnictwa www.ksw.com.pl :.; www.mojeksiazki.pl :.)