TORA, NEBIIM, KETUBIM

Czyli Prawo, Prorocy i Pisma. Podział Biblii hebrajskiej na trzy części jest poświadczony na przełomie III i II w. przed Chr. przez Księgę Syracydesa. Stawia ona za wzór tego, który „duszę swoją przykłada do rozważania Prawa Najwyższego. Bada mądrość wszystkich starożytnych, a czas wolny poświęci proroctwom” (Syr 39,1).

Pierwsza część, czyli Prawo, obejmuje pierwsze pięć ksiąg, czyli od Księgi Rodzaju do Powtórzonego Prawa. Do Proroków zalicza się następne księgi, od Jozuego do Drugiej Królewskiej, bez Księgi Rut, oraz od Izajasza do Malachiasza, bez Daniela, Lamentacji i Barucha. Księgi niemieszczące się w drugiej części należą, za wyjątkiem Barucha, do trzeciej części, czyli do Pism. Część ta była nazywana według rodzaju jej głównych tekstów „Psalmy” lub „Mądrość”.

Jezus zatem głosi, że wypełnia się w Nim cała Biblia hebrajska: „Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach” (Łk 24,44). (za: Gość Niedzielny Nr 18/2003)