TYR I SYDON

Tyr był jednym z najważniejszych miast Fenicji, położonym na niewielkiej wyspie na Morzu Śródziemnym (obecnie u wybrzeży Libanu). W IV w. przed Chrystusem Aleksander Wielki, oblegając miasto, wybudował rampę łączącą je z lądem. W odległości około 35 km na północ od Tyru, na stałym lądzie, znajdował się Sydon - również portowe miasto o dużym znaczeniu w starożytnej Fenicji. Niektórzy historycy uważają, że w latach 1200-1000 przed Chrystusem Sydon przewyższał znaczeniem Tyr, ale przez większą część okresu fenickiego to Tyr, jako ważniesze miasto, sprawował kontrolę nad Sydonem.

Jako ważne miasto fenickie Tyr pojawia się w X wieku przed Chrystusem. Wówczas król Hiram dostarczał królowi izraelskiemu Dawidowi drewna cedrowego i posyłał mu swoich rzemieślników (zob. 2 Sm 5,11; 1 Krn 14,1; 22,4). Związki Tyru z Izraelem zacieśniły się, kiedy król izraelski Salomon poprosił Hirama o pomoc przy budowie świątyni Jerozolimskiej. Za dostarczone przez Hirama drewno cedrowe i cyprysowe, z którego miała być zbudowana świątynia, Salomon zobowiązał się wysłać do Tyru zboże i oliwę (zob. 1 Krl 5; 2 Krn 2,3-16). Przy budowie pomagali również rzemieślnicy z Tyru (zob. 1 Krl 7,13-46; 2 Krn 2,13-15; 4,11-18). W Pierwszej Księdze Królewskiej i w Drugiej Księdze Kronik znajdują się wzmianki o wspólnych wyprawach żeglarzy z Tyru i Izraela (zob. np. 1 Krl 9,26-28; 10,11-12; 2 Krn 9,21-22).

Sydon został spalony w IV w. przed Chrystusem, a po odbudowaniu nie odzyskał wcześniejszej pozycji. Poddał się Aleksandrowi Wielkiemu, któremu pomagał w obleganiu Tyru w 332 r. przed Chrystusem.

Oba miasta są wymieniane w Nowym Testamencie razem, jednak nie odgrywają znaczącej roli w opisywanych wydarzeniach. Ewangeliści wspominają, że za Jezusem szli ludzie pochodzący z Tyru i Sydonu (Mk 3,8), albo, że Jezus odwiedził te okolice (Mk 7,24; Mt 15,21). Dzieje Apostolskie informują, że do Sydonu dotarł św. Paweł (Dz 27,3). (za: Gość Niedzielny Nr 33/2003)