Życie, chrzest, miłosierdzie

Czy zaczynamy obrastać w egoizm zagrażający relacjom interpersonalnym? Na szczęście są osoby, które się temu nie poddają, pokazując nam, że są wzorce, z których można czerpać pełnymi garściami. Nie tylko Ci na obrazach ze złożonymi rękoma, ale i zwykli, anonimowi ludzie, dzielący się, dający, oferujący coś i siebie. Jałmużna to nie zabawa, miłosierdzie to nie stan samopoczucia. Wkraczamy w okres Wielkiego Postu, wypadałoby  więc zastanowić się nad słowami i czynami jakże ostatnio niepopularnymi, acz ważnymi w naszej wierze i kulturze.

Pierwsze to Miłosierdzie, jeden z największych przymiotów Boga. Od powstania świata Bóg okazuje nam swoje Miłosierdzie: stworzenie człowieka, opieka Boża nad Izraelem, nakarmienie ludzi przepiórkami i manną. Wreszcie danie nam swojego Syna dla naszego zbawienia, śmierć Jezusa i Jego Zmartwychwstanie. Nasza śmierć doczesna i życie wieczne, nasze grzechy i spowiedź.

Następna to Miłość, która prawidłowo pojęta uduchowia nas, nastraja pozytywnie, marzycielsko, budzi w nas pragnienia, dodaje nam siły i radości. To najpiękniejsza sfera uczuć, która pozwala nam zrozumieć wszystkie inne dziedziny naszego życia, naszych przeżyć, ale to też sfera, która czasami nas doprowadza do płaczu i rozpaczy, jeśli nie spotkamy się ze zrozumieniem, a co gorsza, jeśli nie odnajdziemy swojej połówki jabłka miłości.

Zastanówmy się chwilę nad bytem ludzkim. Co po sobie zostawimy po śmierci? Czy tylko proch, czy jeszcze wspomnienie o tym, kim byliśmy i jakimi ludźmi byliśmy? Co po sobie zostawimy – złość i krzywdę czy miłość i radość wspomnienia? A przecież to tylko od nas zależy, jakim jesteśmy i jakim będziemy człowiekiem-chrześcijaninem. Proponuję, żebyśmy postanowili iść przez życie z radością, miłością i uśmiechem dla każdego, bez żadnych uprzedzeń. Byśmy nie dzielili ludzi na białych i czarnych, młodych i starszych. Wtedy przekonamy się, jak łatwo jest żyć i jak przyjemnie jest obcować z Bogiem, ze sobą.

Niech okres Postu da nam okazję do takich przeżyć i do miłości... oraz do poznania wartości Eucharystii, jakże ważnej w tym okresie, bo przecież będącej pamiątką drogi Chrystusowej. Ta Jego droga, Jego całe życie niechaj nam będzie drogowskazem i wzorcem do naśladowania, wykładnią naszego sposobu na życie. To wszystko, o czym powyżej pisałem, jest możliwe tylko i wyłącznie poprzez poświęcenie się Jezusa Chrystusa, ale także poprzez Chrzest, który nas włącza we wspólnotę Kościoła, co z kolei daje nam podwaliny pod wieczne życie. Niech powyższe przemyślenia o Miłosierdziu, Miłości i o naszym życiu pomogą nam wkroczyć w Wielki Post 2011.