Kapłaństwo jest piękne ponieważ ma formę krzyża

Stacja X: Kim jestem dla ciebie? Jezus z szat obnażony

„Miły mój śnieżnobiały i rumiany, znakomity spośród tysięcy” (Pnp 5,10)

Jezus odarto ze wszystkiego. Nawet szaty już nie masz. Droga krzyżowa, cierpienie odziera człowieka z całego „majątku” jaki ma. Cierpienie jest wpisane w nasz los. Każdy z nas będzie cierpiał. Ale można cierpieć sensownie albo bezsensownie. Wybór należy do mnie. Kiedy podejmuje się drogę powołania kapłańskiego, po pewnym czasie dostrzegamy, że idąc z Jezusem prawdą jest to, co On mówi: „więcej szczęścia jest w dawaniu, aniżeli w braniu” (Dz 20,35). Udział w Ewangelii to przyodziewanie nagich szatą wiary, nadziei i miłości. Czy jest coś piękniejszego w życiu, niż mieć udział w Ewangelii? „Wszystko zaś czynię dla Ewangelii, by mieć w niej swój udział” (1Kor 9,23). Czy naprawdę tak jest? Czy dajesz rozpalać swój charyzmat i pozwalasz, żeby inni to czynili? (por. 2Tym 1,6). Naszą misją jest przyodziewanie szatą Ewangelii spotykanych, a nie odzieranie ich ze wszystkiego „co popadnie”. Mamy budować i wznosić, a nie burzyć i degradować. Jesteś powołany by tkać szatę Kościoła! Jeśli ją jeszcze za mało tkam to jest moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina...

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami...