W cieniu Twojego Krzyża

Stacja 8. Płaczące niewiasty

Jesteś na dnie udręki, ale wytrwale kroczysz ku celowi. Nie opuszczasz żadnej okazji, która może zrodzić dobro. Dlatego mimo ogromnego cierpienia, przekazujesz słowem naukę, która jest wyrazem troski o dobro moralne tych, którzy Ci towarzyszą. Dostrzegłeś łzy jerozolimskich niewiast i nie pozostawiłeś ich bez odpowiedzi. To ostatnie pouczenie wielkiego Nauczyciela i docenienie roli kobiety,j ej intuicji, sposobu pojmowania sercem, które sięga dalej niż racjonalne dociekania czy empiryczne dowody. Wiesz dobrze, że to kobieta ma wpływ na męża, dzieci, rodzinę, jest ostoją religijności i przekaźnikiem tradycji. Mówisz im „płaczcie”, „płaczcie nad dziećmi waszymi!”. Znasz znaczenie łez. Wiesz, że same z siebie nie znaczą nic, ale jeśli pójdzie za nimi odmiana serca i myśli, stają się potężną siłą, która zmienia...

Czy jerozolimskie niewiasty zrozumiały to pouczenie? Czy ja rozumiem, że prawdziwym nieszczęściem nie jest ubolewać z powodu grzechu lecz go popełniać?

Chryste, który wolisz litować się niż gniewać, udziel mi łaski szczerego żalu i daj mi siłę, bym uniknęła smutku, który zabija ducha, ale bym nauczyła się przemieniać smutek w radość!