Uczeni w Piśmie i starsi posłali do Jezusa kilku faryzeuszów i zwolenników Heroda, którzy mieli podchwycić Go w mowie (Mk 12,13).

Od razu widać, że dla ludzi, którzy przybyli skompromitować Jezusa, obce wydaje się zainteresowanie prawdą. W grę wchodzi fałsz i oszustwo. Mimo takiego nastawienia – a przecież Jezus doskonale zna serce człowieka – otrzymują ważną lekcję: „Oddajcie więc cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga”. Boża prawda zwycięża ludzką obłudę i dodatkowo obnaża hipokryzję.

W życiu codziennym też spotykamy sytuacje, kiedy ktoś chce kogoś drugiego zaskoczyć, zadziwić, skompromitować. Wykorzystuje przy tym jego naiwność, dobroduszność a nieraz nawet niepełnosprawność. Skoro „wszystkie chwyty” wydają się dozwolone… pytanie, czy wszystkie…

Prawda nie jest kategorią, którą tworzymy, ale odkrywamy. Moralność uczniów Jezusa zakłada osiąganie dobrych celów przez stosowanie dobrych środków. Tak więc cel nie uświęca środków. Nie da się usprawiedliwić hipokryzji czy cwaniactwa swoim sprytem, przewagą czy zajmowanym stanowiskiem. Tylko prawda prowadzi do wolności i jest podstawowym kierunkiem działania tych, którzy należą do Jezusa.

Myśl Benedykta XVI

Jezus Chrystus oczyszcza i uwalnia od naszych ludzkich ograniczeń poszukiwanie miłości oraz prawdy i odsłania przed nami w całej pełni inicjatywę miłości i projekt prawdziwego życia, jaki Bóg nam przygotował. W Chrystusie miłość w prawdzie staje się Obliczem Jego Osoby, a dla nas powołaniem do miłowania naszych braci w prawdzie Jego projektu. On bowiem sam jest Prawdą (por. J 14, 6) (Caritas in veritate, 1)

ViBach9 Spring. Antonio Vivaldi