W modlitwie Azariasza brzmi pokora. Prosi on Boga o miłosierdzie nie ze względu na siebie i swoje cierpienia, ale przywołuje jako swoich orędowników świętość Imienia Boga oraz ludzi, z którymi On się przyjaźnił. Azariasz dostrzega własną nędzę i grzeszność, które raczej utrudniają niż ułatwiają Bożą interwencję, dlatego prosi Boga o pomoc stawiając Mu niejako przed oczy Jego własną łagodność i miłosierdzie wobec swego stworzenia. I Pan wysłuchał takiej modlitwy.

Czemu tak trudno jest czasem przebaczyć? Może dlatego, że moja krzywda i ból przesłaniają mi cały świat, także moją nędzę i grzeszność. Wtedy nie zobaczę, że mój krzywdziciel, czyli dłużnik z przypowieści Jezusa, jest takim samym jak ja nędzarzem i biedakiem, godnym nie tylko litości i miłosierdzia Boga, ale i mojego współczucia. Wtedy nie dostrzegę i nie uznam, jak niewyobrażalnie wielkim darem jest dla mnie Boże przebaczenie.

Schodzę wtedy z drogi pokory, gdyż uważam, że mnie należy się za moje grzechy Boże przebaczenie, jednak bliźniemu nie muszę, a czasem nawet uważam, że nie powinnam wybaczyć.

Odpowiadam na Słowo:

Odmówię jedną dziesiątkę Różańca rozważając śmierć Jezusa na krzyżu – za osobę, do której czuję największą niechęć, pogardę, żal, pretensję. Przed modlitwą wypowiem przed Panem jej imię i poproszę, by Bóg uzdolnił mnie do przebaczenia jej wszystkich krzywd.

Co mówi Duch...

"Małżonkowie i rodzice chrześcijańscy powinni […] przez całe życie podtrzymywać się wzajemnie w łasce za pomocą wiernej miłości, a przyjmowanemu z miłością od Boga potomstwu wpajać chrześcijańskie zasady i ewangeliczne cnoty. W ten sposób dają wszystkim przykład niestrudzonej i szlachetnej miłości, w ten też sposób budują braterską wspólnotę Kościoła i są też świadkami i współpracownikami  płodności Matki Kościoła, na znak uczestnictwa w tej miłości, jaka Chrystus umiłował swoją Oblubienicę i wydał za nią samego siebie. Podobny przykład w inny sposób dają wdowy i wdowcy oraz nie związani małżeństwem, którzy także w niemałym stopniu mogą przyczyniać się do świętości i pracy w Kościele." (Konstytucja Dogmatyczna o Kościele Lumen Gentium, 41)

Czytania mszalne rozważa Elżbieta Krzewińska