Pan słyszy wołających o pomoc i ratuje ich od wszelkiej udręki. Liczne są nieszczęścia, które cierpi sprawiedliwy, ale Pan go ze wszystkich wybawia. – psalm budzi nadzieję. Jeśli Bóg z nami, któż przeciw nam? Ale przychodzi życie i nieszczęścia, które dopadają jedno za drugim. Czemu nie cierpią krzywdziciele? Czy prawdą jest to co mówią, że nie opłaca się być dobrym? Gdzie jest Bóg, który na to pozwala?

Jest niewygodny, bo życie jego niepodobne do innych i drogi jego odmienne. Obraża nas, nie żyjąc tak jak my. Czy może być posłany od Boga? A jeśli jest? Przetestujmy – powiedzieli. - Jeśli jest sprawiedliwy, Bóg go wybawi. Spróbujmy go zniszczyć, jeśli od Boga przyszedł, Bóg na to nie pozwoli!

Własna złość ich zaślepiła. Nie pojęli tajemnic Bożych.

Zamiar w nich dojrzewał, w końcu go zrealizowali. Na krzyżu zawołał „Boże mój, czemuś mnie opuścił?” Do końca posłuszny, do końca wierny Ojcu. Ziemia zatrzęsła się gdy umarł, nie gdy konał w męczarniach. Nie było cudu?

Nieprawda. Został ocalony od śmierci. Zmartwychwstał i więcej już nie umiera. Dokonał się cud największy. Cud życia wiecznego. Tylko czemu dopiero wtedy?

Bardzo trudno ufać do końca. Bardzo trudno zamiast buntować się przeciw Bogu prosić, by dał nam pojąć Jego tajemnice, patrzeć Jego oczami. Bóg nie ukrywa przed nami powodów swoich działań. Tylko nas zaślepia ból, rozpacz, gniew…

Odpowiadam na Słowo

Gdy dotknie mnie cierpienie zamiast buntować się przeciw Bogu zawołam: Boże, daj mi pojąć Twoje tajemnice. Jakie dobro chcesz wyprowadzić z mojego bólu?

Co mówi Duch

Z coraz ściślejszej, rozszerzanej stopniowo na cały świat współzależności wynika, że dobro wspólne – to znaczy suma tych warunków życia społecznego, które pozwalają bądź to grupom, bądź poszczególnym jego członkom pełniej i szybciej osiągnąć własną doskonałość staje się dziś coraz powszechniejsze, a co za tym idzie, obejmuje także prawa i obowiązki, które odnoszą się do całego rodzaju ludzkiego. Każda grupa winna brać pod uwagę potrzeby i uzasadnione dążenia innych grup, a co więcej, dobro wspólne całej rodziny ludzkiej. Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym, Gaudium et Spes, 26