Jezus zachęca swoich uczniów: „Gromadźcie sobie skarby w niebie”. Ubogi jest pokorny i posiada świadomość własnych ograniczeń. Dlatego ufa Panu, wiedząc, że jest od Niego zależny. Ubogi pomimo braku dóbr materialnych, zachowuje jednak niezbywalną godność.

Żeby ubóstwo miało konkretny wpływ na styl mojego życia, Jezus proponuje wolność wobec rzeczy. Chodzi o odwagę umiarkowania i nieuleganie kulturze konsumpcji, które jest związane z wyzbyciem się rzeczy powierzchownych i zbędnych. Praktykowanie ubóstwa pozwoli uniknąć marnotrawstwa i przezwyciężyć pokusę obojętności zwłaszcza wobec tych, którzy nie czują się kochani i nie mają nadziei na przyszłość.

Moim zadaniem jest nieustanne odkrywanie radości Ewangelii, która płynie z serca ubogiego. A ono potrafi zdumieć się wielkością Bożego obdarowania.

Myśl papieża Franciszka

Bogactwa nic tobie nie zapewniają. Co więcej: gdy serce czuje się bogate, jest tak bardzo zadowolone z siebie, że nie ma w nim miejsca na słowo Boże, na to, by kochać braci ani cieszyć się najważniejszymi rzeczami w życiu. Poprzez to jesteśmy pozbawieni najwspanialszych dóbr. Dlatego Jezus nazywa błogosławionymi ubogich w duchu, którzy mają serca ubogie, do których może wejść Pan ze swoją nieustanną nowością (Gaudete et exultate 68).

Gabriel 7.7.7 Błogosławieni ubodzy w duchu