Droga Krzyżowa z Janem Pawłem II

ZAKOŃCZENIE

„Wówczas, gdy to ciało jest głęboko chore, całkowicie niesprawne, a człowiek jakby niezdolny do życia i do działania - owa wewnętrzna dojrzałość i wielkość duchowa tym bardziej jeszcze się uwydatnia, stanowiąc przejmującą lekcję dla ludzi zdrowych i normalnych” - SD 26.

* * *

Na końcu tej Drogi Krzyżowej dziękujemy Jezu za tę katechezę o krzyżu i cierpieniu, którą wygłosił nam cierpiący Sługa Boży Jan Paweł II.  Jego milczenie w cierpieniu może dać nam więcej niż najlepsze rekolekcje. Kardynał J. Ratzinger, jeden z najbliższych i najbardziej oddanych współpracowników Papieża, obecny Ojciec Święty Benedykt XVI powiedział w dniach odchodzenia od nas Jana Pawła II: „Cierpienie jest szczególnym sposobem głoszenia kazania”. Poprzez swoje cierpienie Jan Paweł II powiedział nam wiele rzeczy: że cierpienie jest istotnym etapem w życiu człowieka, że jest uczestnictwem w cierpieniu Jezusa Chrystusa. Pokazał nam, jak bardzo cierpienie może być owocne, gdy przeżywamy je z naszym Panem i w jedności z wszystkimi, cierpiącymi świata. W ten sposób pojęte cierpienie posiada wielką wartość i ma swój pozytywny wymiar. Gdy patrzymy na życie Papieża, dostrzegamy, że niesie ono ze sobą niezwykle ważne orędzie, zwłaszcza dla świata, który pragnie ukryć i wymazać cierpienie”. W ostatnich chwilach swojego życia Papież głosił Ewangelię swoim milczeniem i usłyszał ją, o dziwo, cały świat.

W 1984 roku Jan Paweł II, jako jedyny w historii Papież, opublikował List o chrześcijańskim sensie cierpienia. Od tego czasu dopisał do niego tyle kart swoim cierpieniem. A w dniach swojej starości, a zwłaszcza śmiertelnej choroby dopisał karty najpiękniejsze, dając świadectwo prawdziwości wcześniej wypowiadanych słów.

Módlmy się więc nieustannie, aby świat umiał odczytać i przyjąć „Ewangelię cierpienia”, której niezmordowanym zwiastunem był Jan Paweł II.