Droga Krzyżowa z Janem Pawłem II

Stacja V

SZYMON WSPÓŁPRACOWNIK

„Świat ludzkiego cierpienia przyzywa bez przestanku inny świat: świat ludzkiej miłości - i tę bezinteresowną miłość, jaka budzi się w jego sercu i uczynkach, człowiek zawdzięcza cierpieniu” - SD 29.

* * *

Jezu, wspomożony przez Cyrenejczyka, dziękujemy Ci za wszystkich „Cyrenejczyków”, których postawiłeś na drodze życia i posługi Jana Pawła II. Tak bardzo Papież był im wdzięczny i raz po raz otwierał  „archiwum swojego serca”, by im to powiedzieć. Kim byłby bez tych tysięcy dobrych ludzi, znanych z nazwiska i bezimiennych, gdy jako sierota, w okupacyjnym Krakowie wkraczał w dojrzałe życie? A jego najbliżsi współpracownicy w urzędzie Piotra, którzy tak bardzo go wspierali, zwłaszcza w ostatnich godzinach jego życia? Dziękujemy Ci Jezu, za te wszystkie dobre serca i ręce. Szczególnie za lekarzy, którzy operowali Ojca Świętego i prowadzili jego leczenie, za pielęgniarki i personel medyczny, za rzymską Klinikę Gemelli, trzeci Watykan, jak ją nazwał sam Jan Paweł II. „Dziś zwracam się do was z polikliniki im. Agostino Gemellego, gdzie znajduję się od kilku dni, otoczony pełną miłości troską lekarzy, pielęgniarek i personelu lekarskiego, którym dziękuję z całego serca. Niech dotrą do was wszystkich, najdrożsi bracia i siostry i do tych wszystkich, którzy w każdym zakątku ziemi są mi tak bliscy, wyrazy mojego uznania za szczerą i pełną współczucia miłość, jakiej w tych dniach doznałem w sposób szczególnie intensywny. Wszystkich i każdego zapewniam o mojej wdzięczności, która przekłada się w stałe polecanie Panu waszych intencji, jak również potrzeby Kościoła i wielkich problemów świata”.

Niechaj wszyscy chorzy i cierpiący, niechaj każdy z nas spotka na swej drodze krzyżowej swoich „cyrenejczyków”. I niechaj lekarze i pielęgniarki na całym świecie, tak służą chorym, jakby służyli Ojcu świętemu. Więcej niech służą chorym, i cierpiącym, tak jakby służyli samemu Chrystusowi. Niech spotka się świat ludzkiego cierpienia ze światem ludzkiej miłości!