Oto Panna pocznie i porodzi syna, i nazwie go imieniem Emmanuel, albowiem Bóg z nami (Iz 7,14).

W ciszy Nazaretu dokonuje się tajemnicze spotkanie Maryi z archaniołem Gabrielem, zapowiedziane już siedem stuleci wcześniej przez proroka Izajasza. Bóg mówi do serca Maryi, które pozostaje otwarte na Jego głos. Syn Boży, stając się człowiekiem, stał się jednym z nas – podobnym we wszystkim, oprócz grzechu.

Nie tylko Maryja w swoim życiu ma świadomość tego, że nie należy do siebie. Jej życie zostaje ukształtowane przez Łaskę, której się poddaje. W ten sposób zapowiada również, że Jej Syn – Chrystus nie należy do Niej, ani do siebie – oddaje się pełnieniu woli Bożej.

W Wielkim Poście Bóg pragnie mówić do naszego serca. Do tego wewnętrznego dialogu jest potrzebna cisza. Najważniejsze tajemnice dokonują się z dala od zgiełku. Warto więc zatroszczyć się o ciszę zewnętrzną, by pozwolić Bogu mówić do naszego serca. A z tej ciszy zrodzi się błogosławiony owoc posłuszeństwa wobec Boga i Jego słowa, które dzięki naszemu „tak” ma moc przemieniać nasze życie, wlewając w serce nadzieję nowego życia.

Post ze świętym Albertem Chmielowskim

"Zbytnia zapobiegliwość, to rzecz niestosowna, lepiej Zdrowaś Maryjo zmówić na tę intencję."