Pokusa zatrzymania się nad decyzją Sanhedrynu jest wielka. Ostatecznie uwięziono niewinnego człowieka. Można też domyślać się powodów. Widzieli przecież słuchające z zachwytem tłumy i proszących o chrzest. Zatem w najbliższym czasie mogli przestać być przełożonymi ludu i starszymi. Miał zatem Piotr świetne argumenty do personalnej polemiki.

Nie skorzystał. W Królestwie Bożym personalne polemiki i wojenki nie są najważniejsze. Więcej. Najzwyczajniej nie wskazane. One niczemu nie służą, a Dobra Nowina schodzi na dalszy plan. W pewnym momencie staje się nawet nieobecna.

Piotr dobrze wiedział, co jest istotą jego misji. Ma mówić to, co widział i usłyszał. Ma głosić słowa Boże. Na jedno i drugie każdy czas jest dobry.

Prawdopodobnie czas przesłuchań, więzień i prześladowań, jest na głoszenie słów Bożych czasem najlepszym.