Czyż nie uczynił Bóg mądrości świata głupstwem? (1 Kor 1,20).

Mądrość ludzka odniosła porażkę, bo nie rozpoznała Stwórcy, który objawił się w stworzeniu. Ludzie zbyt często zapominają o łasce, dzięki której Bóg zbawia. Na tej drodze, która prowadzi do nieba, znajduje się jednak krzyż, który stanowi zaprzeczenie dążeń ludzkich do samowystarczalności w zakresie ocalenia od grzechu i śmierci.

Tę Boża drogę – jednak dość późno – odkrył św. Augustyn. W swoich „Wyznaniach zapisał: „Późno Cię umiłowałem, Piękności tak dawna, a tak nowa, późno Cię umiłowałem. W głębi duszy byłaś, a ja się po świecie błąkałem i tam szukałem Ciebie, bezładnie chwytając rzeczy piękne, które stworzyłaś. (...) Zawołałaś, krzyknęłaś, rozdarłaś głuchotę moją. Zabłysnęłaś, zajaśniałaś jak błyskawica, rozświetliłaś ślepotę moją. (...) Dotknęłaś mnie – i zapłonąłem tęsknotą za pokojem Twoim”.

Tylko łaska Boża ma moc dokonać nasze zbawienie. Dlatego z pełnym zawierzeniem mamy kroczyć za Tym, który „miłuje prawo i sprawiedliwość” (Ps 33,5).

Myśl św. Jana Pawła II

 «Mądrość» to nie zwykła inteligencja lub praktyczna umiejętność, ale raczej uczestniczenie w samym zamyśle Boga, który «w swojej Mądrości stworzył człowieka». Jest to więc zdolność wniknięcia w głęboki sens istnienia, życia i historii, pod powierzchnię rzeczy i wydarzeń, by odkryć ich ostateczne znaczenie, zamierzone przez Pana (Audiencja generalna 29 stycznia 2003).

exodus15 Nikt nie dorówna Tobie - exodus 15