Niemożliwym jest, by Ten, który przepościł czterdzieści dni na pustyni i nakazał uczniom, by złego ducha wyrzucali postem i modlitwą, negował sens tej uzdrawiającej i wzmacniającej praktyki. Dlaczego zatem broni dwunastu przed faryzeuszami?

Pan wszystkie posty uznaje z wyjątkiem jednego. Nie mogą pościć „dopóki pan młody jest z nimi”. A kimże jest ów pan młody? To Pierworodny wszelkiego stworzenia, Pełnia wszystkiego, Baranek bez skazy, Pokarm i Napój…

Pan wszystkie posty uznaje z wyjątkiem jednego. Postu od Niego. Bierzcie i jedzcie. Bierzcie i pijcie. Bo On jest Głową Ciała – Kościoła. Ciało bez Głowy Ciała obumiera. Latorośl odcięta od Winnego Krzewu więdnie. „Ciało za nas wydane umacnia nas, gdy je spożywamy, a Krew za nas wylana oczyszcza nas, gdy ją pijemy”.

Mądrość stół zastawiła obficie i na święto zaprasza swój lud. Święto. Nie post.