Przekonuje Ojca nie słowami, ale stając się ofiarą przebłagalną za nasze grzechy. Boga nie przekonują słowa. „Nie każdy, który mówi Panie…” Boga przekonują czyny. „Musi się wypełnić wszystko, co jest napisane…” Za niezdolnego do czynu człowieka czyni Syn Człowieczy. „Podobny do nas we wszystkim, oprócz grzechu.”

Radość mieszająca się z wątpliwościami. Do uwolnionego serca dobija się pycha. Wątpiąca w sens, wielkość i prawdziwość wszystkiego, czego człowiek nie uczynił sam. Co uczyniono za niego.

Mamy Rzecznika wobec Ojca. Zmieszani i wylękli, przygnieceni ciężarem grzechów, możemy schować się z Jego plecami i błagać: „Wejrzyj, Ojcze święty, na tę ofiarę: jest nią Chrystus, który w swoim Ciele i w swojej Krwi wydaje się za nas i swoją Ofiarą otwiera nam drogę do Ciebie” (V Modlitwa Eucharystyczna). Potem można wrócić i spokojnie położyć się spać. „Bo tylko Ty jeden, Panie, pozwalasz mi żyć bezpiecznie.

Czytania mszalne rozważa ks. Włodzimierz Lewandowski