Czy nie zaskakuje nas to czasem? Zwierzchnik przysiągł słudze – Bóg Dawidowi – a to zupełne odwrócenie porządku. Coś, co rozwala ramy zwykłych relacji i zależności, stwarza zupełnie nową jakość.

Bóg przysiągł przed wiekami, dawno temu, nie nam przysiągł – a spełnia się to na naszych oczach, dla nas. Tak jakby dobro wciągało w swoją orbitę, ciągle rosło. Czytamy: „Naszym ojcom okaże miłosierdzie”, „na wieki ugruntowana jest łaska”. Boże działanie sięga bowiem w przeszłość i w przyszłość, ogarnia nas całych. Więc nie dajmy sobie wmówić, że to tylko „kolejne” święta przed nami. Że „jak zwykle”. Że „opłatek opłatkiem, ale...”.

Bo Boża obietnica, Boża łaska, to także Boże „nie pozwalam” – niezgoda na  układy, które stworzyliśmy sobie sami. Niezgoda na to, by coś przeszkodziło nam w rozwoju. Niezgoda na mrok.

Rachunek sumienia:

1. Niezgoda na to, by coś przeszkodziło nam w rozwoju?

Czytania mszalne rozważa Katarzyna Solecka