To takie krótkie słowo, a mieści w sobie tyle treści.

Każde słowo, które wypowiadam, odsłania część prawdy o mnie. O tym, jak oceniam swoje i cudze życie, otaczającą mnie rzeczywistość. Każde moje słowo opisuje też prawdę o tym, jakie uczucia kryją się w moim sercu, jakie myśli siedzą w mojej głowie.

Uważny słuchacz wiele może dowiedzieć się o mnie na podstawie tego, co i jak mówię.

W dzisiejszej Ewangelii to słówko ukazuje początek pokusy. U podstaw każdej z nich jest powątpiewanie. Powątpiewanie w czyjąś dobroć, czyjąś wytrwałość. Wątpienie w czyjeś zaufanie i sprawiedliwość.

Można w odpowiedzi na pokusę starać się udowadniać, że jest inaczej. Można za wszelką cenę starać się przekonać tego, kto wątpi. Wchodzić w rozmaite dyskusje, działania, zakładając, że owoc będzie dobry i prawdziwy, zgodny z tym, czego oczekujemy.

Jezus pokazuje jednak, że to nie tędy droga. Działanie, które człowiek rozpoczyna, słowa, które wypowiada, mające u swojego początku pokusę, zawsze przynoszą gorzkie owoce, które szybko gniją, psując wszystko wokół.

Dlatego Jezus nie zamienił kamienia w chleb, dlatego nie chciał potęgi i wspaniałości, dlatego nie działał na pokaz, by przekonać ludzi do siebie swoją mocą. Wiedział, że to nie są drogi Boga. Że to tylko ludzkie myślenie, krótkotrwale zaspokajające głód, powierzchownie zmieniające oblicze świata, na krótko przekonujące człowieka.

Miłość nie idzie na skróty. Miłość nie działa powierzchownie, na pokaz, by osiągnąć jakiś spektakularny sukces.

Miłość jest hojna i rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Ją wzywają: głodnym, spragnionym, smutnym, cierpiącym, poranionym, utrudzonym.

A jednak człowiek nieustannie kłania się nie Panu, Bogu swemu, a diabłu.

Ciągle mówi Miłości: „Jeśli…”

Czytania mszalne rozważa Elżbieta Krzewińska

Post z papieżem Franciszkiem

„Bóg jest w nas zakochany. Czyni się małym, aby pomóc nam odpowiedzieć na Jego miłość.” (24.12.2015)