Chrzest Janowy

​

to znak zbliżających się czasów mesjańskich zapowiedzianych przez proroków. Ubiór Jana Chrzciciela przywoływał postać Eliasza, a jego działalność odpowiadała zakończeniu Biblii Starego Testamentu.

W Biblii hebrajskiej znajduje się zwięzły opis odzienia proroka działającego w Królestwie Północnym Izraela: "Był to człowiek w płaszczu z sierści i pasem skórzanym przepasany dokoła bioder” (2 Krl 1,8). W prawie identycznych słowach Ewangelia Mateusza przedstawia prekursora Mesjasza: "Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder” (Mt 3,4). Ostatnie zdania Starego Testamentu zawierają obietnicę pojawienia się proroka czasów ostatecznych: "Oto Ja poślę wam proroka Eliasza przed nadejściem dnia Pańskiego” (Ml 3,23).

Prorok Malachiasz mówi o przekleństwie (herem), które spadło na ziemię izraelską. Powodem przekleństwa Bożego jest łamanie Jego przykazań: "Ziemia została splugawiona przez swoich mieszkańców, bo pogwałcili prawa, przestąpili przykazania, złamali wieczyste przymierze. Dlatego ziemię pochłania przekleństwo” (Iz 24,5–6). Chrzest w Jordanie był widzialnym znakiem stałej gotowości do zmiany życia i przyjęcia duchowego oczyszczenia przyniesionego przez Mesjasza. Zmiana postępowania ma dokonać się we wnętrzu człowieka (czasownik metanoein oznacza przemianę dotychczasowej mentalności, myślenia i przekonań).

Polskie tłumaczenie Janowego wezwania do tej zmiany – "nawróćcie się” – nie odpowiada w pełni tekstowi greckiemu Ewangelii Mateusza. W tekście oryginalnym występuje bowiem imperatyw czasu teraźniejszego metanoejte, który wskazuje na trwającą czynność, a nie tryb rozkazujący aorystu metanoesate, który można tłumaczyć jako "nawróćcie się” (por. Dz 2,38; 3,19). Przemiana ta wyraża się zatem nie tyle w pojedynczych czynach, ile dotyczy całego życia i całego postępowania człowieka.

(za: ks. Artur Malina, Gość Niedzielny Nr 49/2004)