Ciało

1. Ciało (ang. body) jako strona fizyczna ludzi i zwierząt. Niewolnicy są ciałami, gdy brać pod uwagę jedynie ich zdolność do pracy fizycznej (Ap 18,13). Termin „ciało" w znaczeniu „organizm" występuje w NT prawie wyłącznie jako przekład greckiego słowa soma. Może on oznaczać ciało martwe, zwłoki (Mk 15,43; Łk 17,37; 24,3.23; Dz 9,40; Hbr 13,11; Jud 9), ale zwykle odnosi się cło ciała żywego. Ponieważ Bóg stworzył ludzkie ciało (Rdz 2,7), Biblia przedstawia je pozytywnie jako integralny element człowieka i narzędzie fizycznego działania w świecie (1 Kor 6,20; 2Kor 5,10), a nie negatywnie, jako ciężar duszy (ale por. Mdr 9,15). Biblia nie gloryfikuje jednak ciała ludzkiego jako artystycznego ideału ludzkiej siły i piękna.

Ciało oznaczać może całego człowieka. Dla wielu komentatorów takie użycie tego terminu nadaje mu nieomal znaczenie „osoba" (por. Rz 6,12-13). Inni w takim użyciu tego terminu widzą tylko figurę stylistyczną (synekdocha), która jest odpowiednia w miejscach, gdzie kontekst sugeruje podkreślenie strony fizycznej człowieka (por. podkreślenie roli „członków" ciała jako fizycznych narzędzi ludzkiego działania, Rz 6,12-13). Ciało przeciwstawia się duszy (Mt 10,28), duchowi (1 Kor 5,3). Paweł mówi o możliwości bycia poza ciałem w stanie wizjonerskim (2 Kor 12,2-3). Być martwym to być poza ciałem (2 Kor 5,6-10; Flp 1,20-24). Fizyczne znaczenie ciała sprawia, że oznacza ono konkretną rzeczywistość w przeciwieństwie do cienia (Kol 2,17).

Ciało składa się z elementów materialnych czy części; ST mówiąc o ciele jako fizycznej stronie człowieka zwykle czyni to wymieniając jego materialne elementy, najczęściej używając terminu „mięso". Nowotestamentowy termin „członki" odnosi się do kończyn i organów i podkreśla znaczenie ciała jako narzędzia ludzkiego działania (Rz 6,12-13). Grzech, własny czy cudzy, przyniósł cierpienie, prześladowanie i śmierć ciała (Rz 5,12-6,23; 2 Kor 4,7-12; Hbr 13,3). Bóg stworzył jednak ciało jako integralny element człowieka co zapowiada - mając na względzie Jego zamiar zbawienia ludzi - zmartwychwstanie ciał. Cielesna śmierć Chrystusa i zmartwychwstanie czynią możliwym cielesne zmartwychwstanie ludzi (Rz 6,5; 1 Kor 15,3-26; 1 P 2,24; por. 3,18-22). Dlatego „Ciało Chrystusa" zaczęło oznaczać również Kościół, którego członkami są pojedynczy wierzący zjednoczeni w Chrystusie i współpracujący dla wzajemnego pożytku (1 Kor 12,12-31).

2. Ciało (ang. flesh) jako delikatny materiał, z którego składa się organizm człowieka (Hi 10,11). W węższym znaczeniu słowo to może się odnosić do męskiego członka (Wj 28,42), napletka (Rdz 17,9-14), a więc i seksualnego zespolenia (Rdz 2,24) i narodzin (J 1,13). W szerszym sensie odnosi się do całego ciała (body) lub osoby, którą ono reprezentuje (J 1,14), krewnego (Rz 9,3), ludzkości i dlatego też do tego, co ludzkie (Iz 40,5; Flp 3,3-4), ludzi i zwierząt (Rdz 6,17-20). Ciało (flesh) zwierząt jest nazywane „mięsem" (Dn 10,3) lub mięsem ofiarnym (Kpł 6,24-27). „Ciało" może także oznaczać wrażliwość (Ez 11,19), powierzchowny osąd (J 8,15), słabość (2 Krn 32,8) i śmiertelność (Ps 73,39). Paweł Apostoł używa słowa „ciało" na oznaczenie skłonności do grzechu (Ga 5,19-21).

(EB)