Walcz w dobrych zawodach o wiarę, zdobywaj życie wieczne: do niego zostałeś powołany i o nim złożyłeś dobre wyznanie wobec wielu świadków. 1 Tm

Czytając komentarze na forach religijnych, nieraz można zauważyć, że przeradzają się one w jałowe dyskusje, mędrkowanie, czy też przechwalanie się własną religijnością; prowadzą do kłótni, przechwalania się, a nie konstruktywnego dialogu. Oczywiście, trudno oceniać postawy, bo częsta anonimowość ukrywa możliwości całościowego patrzenia na „rozmówcę”.

Jeśli ktoś nie trzyma się słów Jezusa oraz nauki zgodnej z pobożnością, jak pisze św. Paweł, jest nadęty i niczego nie pojmuje, choruje na dociekania i słowne utarczki. A to z nich najczęściej rodzi się zawiść, sprzeczka, bluźnierstwo, złośliwe podejrzenia i spory. Wypaczony umysł, brak życia w prawdzie prowadzi do przekonania, że pobożność może być źródłem zysku. I zapewne różny to może być zysk, czasem materialny, a czasem tylko taki, by poczuć się lepszym od innych.

W jaki sposób rozmawiam o wierze, praktykach religijnych? W jakim celu to robię? Na czym tak naprawdę mi zależy – na budowaniu więzi z Bogiem, czy też ludzkiej korzyści?

Kobiety kroczące z Jezusem i apostołami usługiwały i wspierały ich ze swojego mienia . Często robiły to z wdzięczności za uleczenie, jakiego doświadczyły z ręki Jezusa, czasem zupełnie bezinteresownie. Chciały być blisko Jezusa. To właśnie one wskazują mi dziś właściwą drogę.  Moja wiara winna być ukierunkowana na dążenie do bliskości z Jezusem, a nie pożądaniem wielkości, w jakimkolwiek wymiarze.

nodzyna Zdecydowałem iść za Jezusem