Kościół dziś znów proponuje mi słuchać tego, co Paweł napisał do Kolosan. Apostoł wie, że pisze do niedoskonałych. Ale modli się, by doszli do pełnego poznania woli Boga. Czy dziś o to dla swoich braci się modlimy?

Najbardziej uderza mnie jednak to, co napisał Paweł chwilę później:

Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On to uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie – odpuszczenie grzechów.

Ojciec nas wybrał. Przeniósł nas z ciemności świata do światła królestwa swego Syna. Dziś tyle mówi się, że musimy być tacy, by świat nas rozumiał. Że musimy przypodobać się światu, bo tylko tak go pozyskamy. Coś pewnie w tym jest. Ale trzeba mieć też chyba świadomość, że być chrześcijaninem, to być zupełnie innym niż świat; chodzić innymi niż ten świat proponuje drogami. Być innym. Być jak sól w potrawie. Być jak światło w ciemności. Zwietrzała sól potrzebna nie jest. Światło schowane pod korcem prywatności też.