Duchowe piękno

Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy (Łk 1, 46-47).

Święta Boża Rodzicielka, która nawiedza Elżbietę, a w niej całą ludzkość, odbija w sobie duchowe piękno. Wszystko przez miłosierdzie, które Najwyższy rozlał w Jej sercu, dzięki czemu stała się „pełna łaski”.

Maryja Panna, cała piękna i cała święta, wzywa mnie, bym przygotował drogi Panu i prostował ścieżki dla Niego. A Jej duchowe piękno zachęca mnie do ufności i nadziei w Boże miłosierdzie, któremu na imię Jezus Chrystus.

„Kontemplując Bogurodzicę, patrzymy na prawdziwe oblicze Kościoła, promieniującego całym swoim pięknem, jaśniejącego chwałą Bożą na obliczu Chrystusa” (św. Jan Paweł II).