W pierwszym czytaniu znów słyszę Księgę Daniela i wyjaśnienie wizji, którą słyszałem wczoraj. W ten ostatni dzień roku liturgicznego moje myśli biegną jednak do tego, co mówi dziś Jezus w Ewangelii. Mówiąc o dniu, w który przyjdzie powtórnie, ostrzega:

Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie spadł na was znienacka jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym.

Każdego dnia mam być gotowy. Nie mogę przygotowania odkładać na jutro. Liczy się dziś. Bo dziś jeszcze może przyjść Chrystus. Czy to jako sędzia całego świata przy jego końcu, czy to mój sędzia, gdy przyjdzie moja śmierć. Muszę być gotowy. Spakować plecak? Nie, nie będzie mi potrzebny. Oby tylko orędować mogło za mną moje dobre życie. Obym miał zgromadzony w niebie skarb moich dobry uczynków. Wtedy i ja znajdę się tam, gdzie mój skarb.