SIEDEMDZIESIĘCIU

lub siedemdziesięciu dwóch to liczba uczniów wybranych przez Jezusa oraz rozesłanych do miast i miejscowości będących celem Jego działalności. W niektórych starożytnych rękopisach Ewangelii Łukasza występuje pierwsza liczba, a w innych pojawia się druga. Liczbę wysłanych interpretowano jako aluzję do listy siedemdziesięciu narodów wymienionych przez Biblię hebrajską (Rdz 10). W tłumaczeniu greckim Starego Testamentu wymienione są siedemdziesiąt dwa ludy. Siedemdziesięciu aniołów opiekunów wszystkich narodów ziemi wzmiankuje również biblijna parafraza aramejska Hymnu Mojżesza (Pwt 32,8 w Targumie Pseudo-Jonatana).

Drugie wysłanie uczniów miałoby zatem znaczenie bardziej uniwersalne niż pierwsza misja dwunastu Apostołów, która była ograniczona tylko do dwunastu pokoleń Izraela: ”Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela” (Mt 10,5-6). Interpretację liczby posłańców jako symbolu wszystkich narodów ziemi osłabia jednak fakt wysłania ich parami, których było trzydzieści pięć (lub sześć).

Jakie może być jeszcze inne znaczenie tej liczby? Nie chodzi w niej tyle o wyróżnienie adresatów misyjnej działalności, ile o przywołanie starotestamentalnej instytucji pomocników Mojżesza (Wj 24,1.9; Lb 11,16.24), a tym samym o określenie zadania wysłanych. Podczas wędrówki przez pustynię ”starsi (w tłumaczeniu greckim Biblii nazywani presbyteroi) ludu” otrzymali od Boga Ducha, który został dany wcześniej Mojżeszowi, aby pomagali mu przewodzić Izraelowi. W drugiej księdze św. Łukasza pojawiają się również pomocnicy Apostołów określani tym samym terminem greckim. Zaliczenie kogoś do starszych nie zależało od jego wieku, ale od apostolskiego ustanowienia. Paweł i Barnaba ”w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli” (Dz 14,23).
(za: ks. Artur Malina, Gość Niedzielny Nr 27/2004)