SZABATOWA DROGA

odległość, którą wolno było przejść w szabat. Wj 16,29 postanawia: „W dniu siódmym żaden z was niech nie opuszcza swego miejsca zamieszkania". Lb 35,5 nakazuje wyznaczyć granice pastwisk lewickich biegnącą wokół miast w odległości 2000 łokci od ich centrum. Prawo tanaickie określa długość drogi szabatowej na 2000 łokci. Dz 1,12 zauważają, że odległość Jerozolimy od Góry Oliwnej jest równa drodze szabatowej. Sadokickie Fragmenty (Dokument Damasceński) także podają, że w szabat można wyjść za zwierzętami z miasta nie dalej niż 2000 łokci. Kamienie graniczne, wyznaczające granicę szabatową (hebr. techum szabat), od miasta, zostały odkryte w Gezer.