SYN CZŁOWIECZY

to wyrażenie występujące w Starym i Nowym Testamencie. We wcześniejszych księgach Biblii oznacza po prostu człowieka (hebrajskie ben haadam znaczy ”dziecko człowiecze”). W późniejszych tekstach biblijnych i pozabiblijnych, które są świadectwem judaizmu bliskiego czasom Nowego Testamentu, jest natomiast tytułem określającym godność Bożego wysłannika czasów ostatecznych: ”Oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie” (Dn 7,13-14).

W Nowym Testamencie tytuł ten występuje prawie wyłącznie w Ewangeliach. Poza nimi pojawia się w wyznaniu kamienowanego Szczepana (Dz 7,56). O Synu Człowieczym mówi tylko Jezus, używając zawsze trzeciej osoby liczby pojedynczej, czyli nigdy nie wypowiada się ”ja, Syn Człowieczy”. Ten rodzaj wypowiedzi rodzi pytanie o tożsamość Syna Człowieczego i Jezusa. Wątpliwość wywołuje rozróżnienie, sugerujące, że może chodzić o dwie różne osoby: ”Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych” (Łk 12,8). Obok zapowiedzi dotyczących czasów ostatecznych występują jednak słowa jednoznacznie wskazujące, że Synem Człowieczym jest Jezus. Określenie to występuje zawsze w zapowiedziach męki, śmierci i zmartwychwstania. Chociaż Jezus nie mówi o sobie w pierwszej osobie liczby pojedynczej, to jednak Jego uczniowie rozumieją, że słowa o bliskim cierpieniu Syna Człowieczego odnoszą się do ich Mistrza.

Objawienie przyszłości staje się zatem wyzwaniem dla uczniów podążających za Tym, który idzie na mękę i śmierć. Jedność ucznia z Jezusem cierpiącym na ziemi decyduje o przyjęciu przez Syna Człowieczego, kiedy przyjdzie ”na obłokach nieba”.
(za: ks. Artur Malina, Gość Niedzielny Nr 25/2004)
zobacz także: ks. Adam Sekściński "Zapowiadany - Syn Człowieczy" :.