SYNOSTWO BOŻE

W rozumieniu biblijnym nie jest naturalne, lecz przybrane, a jego podstawą jest przymierze zawarte z inicjatywy Boga. W sensie adopcjonistycznym również królowie dynastii Dawidowej są nazywani synami Bożymi. Król jednak nie jest bóstwem, lecz staje się przedmiotem szczególnego wybrania, wyrażonego w Bożej obietnicy przekazanej Dawidowi przez proroka Natana: „Ja będę mu ojcem, a on będzie mi synem” (2 Sm 7,14).

Tytuł królewski „syn Boży” w okresie historii Izraela po upadku monarchii uchodzi za tytuł mesjański, określający przyszłego króla czasów ostatecznych. Świadomość przybrania za synów Bożych staje się istotnym elementem kształtowania relacji między Bogiem a ludźmi w religii żydowskiej. Na tej świadomości opiera się zarówno nadzieja przyszłego odrodzenia, jak i wiara w zapłatę po śmierci: sprawiedliwi synowie Boga połączą się na zawsze z aniołami, którzy są również synami Bożymi.
(za: Gość Niedzielny Nr 24/2003)