SYJON

Słowo hebrajskie, którego dokładne znaczenie nie jest znane. Może oznaczać cytadelę lub twierdzę, ale może też się odnosić do co najmniej trzech różnych aspektów miasta Jerozolimy, a także do "góry Samarii".

Według 2 Sm 5,6-10, Dawid ze swoimi ludźmi zdobył Jerozolimę z rąk Jebusytów, wspinając się przez tunel doprowadzający wodę lub przez przejście podziemne i otwierając bramę miasta od wewnątrz. Wiersz 7 mówi, że "Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest Miasto Dawidowe" , stawiając tym samym znak równości między Jerozolimą, Syjonem Miastem Dawidowym. Synonimiczne zastosowanie tych terminów jest wyraźne w całym ST.

Z wnikliwego odczytania Biblii oraz z badań archeologicznych jasno wynika, że preizraelska twierdza zajmowała południowo-wschodni kraniec grzbietu górskiego, który znajdował się na południe od obecnego kompleksu Wzgórza Świątynnego, położonego bezpośrednio na północ od niego. Wzgórze to po obydwu swoich stokach - wschodnim i zachodnim - ma wąskie, strome doliny, które zbiegają się na jego południowym krańcu.

Miasto to albo twierdzę słusznie można nazywać Syjonem, ale obszar Wzgórza Świątynnego, leżący bezpośrednio na północ, zbudowany po raz pierwszy za panowania Salomona również może nosić tę nazwę. Wynika to z licznych psalmów wysławiających cnoty Syjonu i z innych odnośnych ustępów ST. Syjon jest .,moją [Boga] świętą górą" (Ps 2,6), "uświęconym przybytkiem Najwyższego" (Ps 46,5); jest "górą Syjon, którą umiłował", gdzie Bóg "wzniósł swoją świątynię, jak "wysokie niebo" (Ps 78,68-69).
W czasach bizantyjskich nazwą Syjon błędnie określano wzgórze, leżące bezpośrednio na południe od południowo-zachodniego krańca obecnego "starego miasta"; od tamtego czasu aż do obecnego wieku miejsce to uważano za właściwy Syjon. Chociaż wykazano ostatecznie, że ta lokalizacja nie jest prawidłowa, znajdują się tutaj dwa miejsca tradycyjnie otaczane czcią: grób Dawida oraz Wieczernik.

Am 6,1 sugeruje, że mianem Syjonu określano inne jeszcze miejsce. W wierszu tym występuje paralela między Syjonem i "góq Samarii". Być może Syjon został tutaj zrównany z Samarią w sensie "cytadeli", chociaż równie dobrze może stanowić sarkastyczny komentarz fałszywej dumy mieszkańców Samarii.

Opisy Syjonu świadczą o bogactwie wyobraźni. Spływają z niego strumienie wody (Ps 46,4), chociaż w rzeczywistości tylko dwa źródła, leżące poza samym wzgórzem, zaopatrywały miasto w wodę. Syjon jest nazywany "górą Jego świętą wspaniałym wzgórzem" (Ps 48,3); jest to język właściwszy dla opisu świętej góry znajdującej się w pól nocnej Syrii. W licznych przypadkach Syjon jest stosowany jako przenośnia określająca bezpieczeństwo i opiekę (np. Ps 12'5). NT również stosuje bogactwo metafor, odnosząc określenia „Jeruzalem niebieskie" lub Syjon do Kościoła (Hbr 12,22), przestania Ewangelii (1 P 2,6) oraz do miejsca, w którym przebywa Bóg (Ap 14,n)
(EB :. - Oficyna Wydawnicza „Vocatio” :.)