Pod rozwagę

Dziękczynienie za dar

Ks. Piotr Dykowski

Wprowadzenie do lektury Ecclesia de Eucharistia

Okres tęsknoty i oczekiwania na przyjście Jezusa w czasie Świąt Narodzenia Pańskiego oraz na powtórne Jego przyjście na końcu czasów powinien być czasem refleksji nie tylko nad obietnicami Boga, ale również czasem odkrywania bogactwa Kościoła, jego zwyczajów i piękna. Może zatem warto pochylić się nad nauką Kościoła dotyczącą Eucharystii, podczas której spotykamy się z „Tym, który jest, który był i który przychodzi” i tak, jak kiedyś wszedł On w historię świata jako Człowiek, tak poprzez Eucharystię wchodzi dziś w historię Kościoła i każdego z nas z osobna.

Tradycyjnie od początku swojego pontyfikatu Jan Paweł II w Wielki Czwartek kierował list do kapłanów z całego świata. W roku 2003 stało się nieco inaczej, gdyż w dniu 17 kwietnia ogłosił skierowaną również do katolików świeckich oraz do wszystkich ludzi dobrej woli encyklikę „Ecclesia de Eucharistia”. W ten sposób Papież pragnął zaprosić cały Kościół do refleksji i dziękczynienia Panu za dar Eucharystii i kapłaństwa. To dziękczynienie rodzi się z faktu, że w Eucharystii najbardziej urzeczywistnia się obietnica martwychwstałego Jezusa „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,20) oraz z tego, że stanowi centrum życia eklezjalnego będąc w najwyższym stopniu sakramentem tajemnicy paschalnej, z której to tajemnicy narodził się Kościół. Eucharystia zatem jest nie tylko pamiątką paschy Jezusa, ale także uobecnieniem Jego męki, śmierci i zmartwychwstania. Dlatego można powiedzieć, że Kościół żyje dzięki Chrystusowi eucharystycznemu, Nim się karmi, z Niego czerpie światło, On wyznacza rytm jego dni. Stąd też Kościół od samego początku swego istnienia uważał za coś najcenniejszego, co posiadał „na drogach historii”. Świadczą o tym liczne wypowiedzi papieży, soborów i synodów na temat Eucharystii. W to cenne dziedzictwo należy też wpisać i ostatnią encyklikę.

Papież wspomina też o innych przyczynach ogłoszenia encykliki, mianowicie o nadużyciach wyrażających się w zaniedbaniu praktyk eucharystycznych bądź też ich stosowaniu na polu ekumenicznym niezgodnie z dyscypliną katolicką oraz niewłaściwym podejściu do ofiarniczego charakteru sakramentu. Dlatego encyklika ma przyczynić się do „rozproszenia wątpliwości doktrynalnych i zaniechania niedopuszczalnych praktyk, tak aby Eucharystia nadal jaśniała pełnym blaskiem całej swojej tajemnicy”.